Се разбира            дека на фонот на завршената (?!) војна на Балканот (која беше приготвена            токму од некои “уметници” и “идеолози” и која содржеше прилична доза на            сè уште потпламнувачката фашисоидност), во околности на специфични            меѓунационални тензии кои продуцираат одреден културен и идеолошки            рефлекс и овде кај нас, во Македонија, а најпосле и во контекст на нашето, како            држава, ново дефинирање на она што значи културна политика и културни            цели, постојат сериозни причини “вечната тема” за односот меѓу “уметноста” и            “идеологијата” одново да се актуелизира.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 35“
              
              (1997)