Во таа колку идилична толку и трогателно наивна слика на конечното оздравување на    хрватското општество во која одеднаш просветените политички екстремисти покајнички    паѓаат на колена пред симболичкиот претставник на златната општествена средина    - во популистичката верзија на Готовац, пред народот, а во елитистичката на Кравар,    пред “неутралниот граѓанин” - на виделина излегува темелното недоразбирање врз    кое Кравар ја гради својата визија за хрватското општество.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 35“
              
              (1997)