итар (прид.) - арамија (имн.)

Ги исправил нејаките рамења и ги наполнил градите со воздух - секој од дојденците, и во празнична црковна облека, ќе бил итар арамија што познава само свои закони.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Доце Срменков го гледал како ја влече по себе двоколката со торби, кожи и черги и се здржувал да не се прекрсти: човекот со крвави крпи на челото и со белег на сувото лице ќе му личел и со епитрафил на безбожник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)