Во популарната култура се наоѓаат препознатливи симптоми на она што е длабоко затрупано во Уметноста, односно симптоми на ниското, нагонското, она во доменот на Она (односно Ид), значи реалното, несвесното, што одбива експресија.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Популарната култура не е експресија.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
И не сета можна публика, особено не онаа стручната, составена главно од историчари на уметноста, од ликовни критичари, од сликарски истомисленици и од постојани љубители на премиерни изложби.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Таквата популарност на ликовниот критичар му овозможува пристап од позиција којашто главно беше резервирана Damien Hirst за филмскиот критичар или оној на поп- 2 На пример Duncan Webster, "Pessimism, Optimism, Pleasure: The Future of Cultural Studies", во J. Storey (ed.), Cultural Theory and Popular Culture, London 1994, стр. 540.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Сузана Милевска е можеби најмаркантниот ликовен критичар кај нас (од вкупно петте!, но сепак...), а последниве години бележита е и нејзината улога на куратор на неколку интересни уметнички проекти.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Неговите изложби стануваа сѐ побогати, посетителите побројни, а посмелите од младите ликовни критичари сѐ подарежливи во своите пофалби; така што Гого почна да се занесува со замислата за една голема, во извесна смисла ретроспективна ама и репрезентативна изложба, во која ќе ги покаже на едно место најуспешните платна од својот дотогашен развој.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)