мој (прид.) - последен (имн.)

И веднаш да додадам, станува збор за впечатливо и според мое мислење најдолго патување при тие мои испитувања бидејќи Бушавиот избираше такви коридори што користеа многу непознати скали; коридори со качувања и слегувања; коридори без светла но и со блескотно осветлени премини.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И ова што јас, Јован Акиноски, за последен пат го разговарам со вас, мои пријатели и законити жители на Потковицата, и тоа ќе биде запишано внатре, јас лично ќе го запишам.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Преводот на моите книги на француски јазик беше пренесување во еден друг свет, кој беше оддалечен со векови.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во главата го бев понел и сиот оној план грижливо создаден во спомнатата самица.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ми остана малку време да ви раскажувам за моето последно минување на границата, на пат за Тирана, на средба со амбасадорот Патрик Крисман, да ги гледаме новите, преведени француски страници на балканската сага, во кое има и едно поглавје за границата... манастирот...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кога влеговме во авионот за Загреб ми рече: "Ова е моето последно патување за Америка".
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Само колку за да се знае и за да се прикажува, им рекол, потоа, овдека, во тефтерот, сè е запишано - од-до, од постанокот на Загориче, во Дупка, до моево последно си одење, засекогаш.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа беше моето последно влегување во канцеларијата на Грофот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но до оној завршен чекор, до дефинитивниот редослед на обвинетите, до одлуката за извршување на казната. или како што велат поединци до оној извршен чин и крајна цел втасав при моето последно патување од самицата до собата на Грофот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)