ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Сепак од првото пролетно сонце до есенските дождови луѓето го гледале каменот.

Ударите на нивните чекани густо јачеле со безживотност на напукнати ѕвона. Површината околу линијата се ронела парченце по парченце.

Офелија го смета Хамлета за луд, вели дека “благородниот, возвишен ум сега наликува на напукнато ѕвоно”, а потоа и самата запаѓа во лудило.

Необичниот пар го сметаат за луд, а тие пак веруваат дека целиот свет откачил (“And here we wander in illusions”).