Тоа може да се                               однесува на нејзиниот безобразен наслов, кој ако се                               комплетира, би гласел “Tu m’emerdes” (во слободен                               превод: “досаден си како пролив”).
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 4-5“
              
              (1994)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Неговото незадоволство од ова дело се                               должи и на фактот што тоа толку очигледно зависи                               од идеи претходно развивани во други негови дела,                               така што во него е неизбежен извесен степен на                               повторување, постапка од која Дишан се згрозуваше.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 4-5“
              
              (1994)