негов (прид.) - во (предл.)

Тоа лето, по погубувањето на Арслан бега и дружината негова во Чепиговски Мртвици,Турците за прв и последен пат зедоа војници од христијаните во Потковицата. На тоа ги натера нуждата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Промените во јазикот на еден народ во времето ја составуваат историјата на јазикот на тој народ, а промените негови во пространството ги составуваат неговите современи варијации или дијалекти, поддијалекти, говори, подговори итн.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
23. Тоа покажа кој најмногу е заинтересиран за македонското движење затоа го пренесоа центарот негов во Македонија и направија уште еден цел ред фокуси за да се покаже оти брканицата е однатре и е самородна појава.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Дојдоа моите, а Стомачето како по сопствен план, запна да отидеме кај неговите во куќата за да ги запознаеме нашите родители. Го сторивме тоа.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Него го отфрлија и неговите во СССР. Сега некои му се враќаат.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Еден глас само, меѓу сите други, може да вознемири: тоа изоче, утрово што слетало на твојот прозорец, та тропа, та пее па гласот негов во тебе буди сеќавање на тешки понижувања и бол: едно тоа само, изочено знае, залудно и со денови како се мачело колвејќи да го одврзе јазолот заврзани меѓу железните шипки и пролетта.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Сето тело, месото и коските на отец Мида се претвориле во слова, во букви: коските се претвориле во тврди гласови а месото негово во меки гласови.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Единствено што откако отидоа да живеат кај неговите во куќата, поретко пишуваше.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ај, не станувам дури да се развидели - и домаќинката, до мене заспана уште малку да си поспие... си вели Петре - со здив притаен а очи оџарени ја скорива возбудата на она далечно време, кога Ѕвезда, домаќинката негова во големи пости пред Рождество Христово му кажала дека е несама...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Но проектот на мојот предмет и на оваа книга е во согласност со неговиот во смисла на костецот со историските трендови што се одговорни за претворањето на машката геј-култура во траен срам за геј-мажите – и кои тоа го прават така што геј-културата ја конституираат како вродено назадна, архаична, немажествена, несексуална, а со тоа и непретоплива во современиот, нормативен геј-идентитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не се стеснуваше со него да зборува нашински; потоа, офицерот речиси не знаеше да ветува; ништо не тврдеше; а и вербата негова во некоја божемна праведност одамна беше начната.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Молчиме ние тој вика Молчиме сите тој пее Прокиснува песната негова во белиот дождец на зората и во полето леко се крие Пред прозорецот отворен молчиме молчиме бессоницата и ние.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)