Врз едно невидливо катче од езерото,  како непозната трпка врз телото, помина бледо, лесно разбранување.
               
             
           
            
            
              „Слеј се со тишината“
               од Ацо Шопов 
              (1955)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Веќе ти е платното в дланка  и четката и боите  и раката прв пат ја чувствува изненадата  на непознатите трпки.
               
             
           
            
            
              „Липа“
               од Матеја Матевски 
              (1980)