Релевантниот маниристички уметник, за кого што - во однос н а некој објективен систем     од вредности - секогаш одново се зборува (токму кога се обидуваме да го одвоиме     од бројните имитатори), се обидувал, како и секогаш опчинет со”поклопувањето на     спротивностите”, да се потпре на митските слики, на пример со помош на митот за     андрогинството или адамството.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)