Тоа е воедно и периодот на епохата на Танзиматот (почнувајќи од 1839 година) кога во доменот на турската литература се настојува авторите да се ослободат од преголемата зависност на персиската и од арапската книжевност.
               
             
           
            
            
              „Балканвавилонци“
               од Луан Старова 
              (2014)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  За од старото Отоманско царство,    коешто се гордееше со тоа дека се состои од 72 „зрна просо” (народи, нации во пред-    националистичката смисла на тој поим) да се искова нов граѓански идентитет, Ататурк    својата нација мораше да ја доведе во спротивност со персиското и арапското наследство    коешто доминираше со културниот живот на Отоманското царство.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 36“
              
              (1997)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Но сега Татко, неочекувано за Камилски, продолжи:      Покрај персиските и арапските зборови коишто Османската Империја ги распространи низ Балканот како претставник на источната цивилизација, треба да се истакне и местото на лексичките елементи од грчко и од латинско потекло ширени од Турците како наследници на византиската цивилизација.
               
             
           
            
            
              „Балканвавилонци“
               од Луан Старова 
              (2014)