ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Во Куманово стигна со последниот автобус од Скопје.

БУРЕ БАРУТ лица и сцени праизведба: 15 октомври 1994 Скопје - МНТ режија: Сашо Миленковски Лица: СЦЕНА 1: За арно, за убаво АНЃЕЛЕ, ДИМИТРИЈА СЦЕНА 2: Инцидент СВЕТО, АНЃЕЛЕ, БЛАГОЈА, АЦО СЦЕНА 3: Систем СВЕТО, СИМОН СЦЕНА 5: Последен автобус за...

Беше навистина еден на еден. Мал, мал ама техничар, Давид го плесна со каменот од прачката Голијата средчело, сѐ се заврши мигум, Давид мигум фрли поглед кон скришната ѕвезда на небото и додека сите вџашени се прашуваа до прачката ли е, до каменот ли е, до раката ли е, мрзоволно киниса накај дома, како што денешнава младеж пред полноќ мрзоволно се качува на последниот автобус за приградската населба.

И, додека кај едните веселбата тогаш почнуваше, другите, на кои ќе им побегнеше последниот автобус, по вечерата масовно почнаа да си заминуваат, па во еден момент, дури и мајка ѝ и татко ѝ сакаа да си одат, а таа молежливо ги погледна и им организираше превоз за да останат до крајот на свадбата.

Тогаш од пепелта на самотијата се зададе Давид, на мнозина им се стори малку подгрбавен и омлитавен, киниса средполе, однапред отпишан и прежален од сите, да му се истопори еден на еден на титанот, мечка страв мене не страв, нешто си мрмореше самиот на себе додека ја токмеше прачката, срдито си велеше доста тука се пееше прачка имам кураж немам, време е да има варено млеко за нашите деца, време е на пазарите да има и цреши без црви и со црешови семки да се запише дека тука нешто вистински постоело.