рамен (прид.) - на (предл.)

Според Хегел, една категорија, една идеја, еден поим никогаш не е само тоа што е, никојпат не е само рамна на себеси.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Така, односите на нашиот народ кон Турците и муслиманите воопшто повеќе зависеше од последниве отколку од нас: ако муслиманите гледаа на христијаните како на луѓе рамни на нив, тогаш нема сомнение оти не само ќе беа најарни односите меѓу христијаните и муслиманите, ами може и да немаше востание.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Чиста или нечисга пушка секогаш е рамна на нечиста работа, валкана мисла, валкан видик, валкана совест, валкана душа...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Вистинските пријателски врски за Ивона беа рамни на светост.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мајка поради овие книги татковата библиотека ја сметаше за света, рамна на божји храм: и црква, и џамија и синагога.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Како последица на претходново, настана ситуација речиси рамна на утопија.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Подлизуркото падна на колена пред него и промрморе: „Тагата моја е рамна на твојата, оти во воспитуванието и уката што ѝ ја давав ја имав за ќерка своја.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Го пречекуваат како рамен на себе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Пронаоѓањето на една таква метода би била рамна на научно откритие што човек сепак не би можел да го патентира.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
-Човекот само како тело е изложен на проклетството. Со својот неразвиен дух, е рамен на животното.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Децата кај деда Гера го најдоа и деда Ангелета, човек врсник на Гера и на Бошка Манев, кој до Хуриетот исто така бил комита и шегобиец речиси рамен на својот војвода.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)