И тоа во две насоки: „правење дупки“ во смисла на поткопување и продлабочување на јазот со овдешните                             тотално анахрони културни монополисти, и 2) правењето дупки е вештина на преживувањето (воздух!), свест дека културите опстојуваат само мешајќи се, и дека се или коресподентни (пропустливи, „издупчени“!) и живи, или дека се аутистични, самозадоволни и - мртви.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 1“
              
              (1994)