среден (прид.) - раст (имн.)

Беше со среден раст, но жилав, секогаш спечен, црвен во лицето. А сега лицето му беше згоено и бело.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Парсонс, Винстоновиот комшија во Зградата Победа си го пробиваше патот низ просторијата - набиен човек со среден раст, со светла коса и со жаболико лице.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Маж со среден раст, облечен во стара предвоена грчка офицерска униформа без ознаки.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Слободно ли е да седнам во вашето друштво? - праша главниот скопски дервиш.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Беше со среден раст и имаше широки рамена, беше компактно граден, лицето му беше широко, а косата и тенот на кожата му беа посветли од оние на Даниел.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Едниот од нив беше на среден раст, со калешо лице и имаше црни засукани мустаќи.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Беше релативно млад човек со среден раст, црна, густа и кадрава коса.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Па тие двајцата, и физички биле доста различни - едниот повеќе рус, висок, со долги нозе и подвиен во градите, на моменти замислен и затворен, а другиот со посреден раст, набиен, со потемна коса и енергичен.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Таман седнавме на каучот веднаш до ѕидот на вратата се појави еден маж, беше близу седумдесет, без сомнение, со среден раст, широк нос и мустаќи, скоро ќелав, во една тенка кошула со засучени ракави.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)