тмурен (прид.) - непостоење (имн.)

Меѓутоа, тоа не беше човечки танц, туку танц на непостоењето; тие дури и не ги чувствуваа своите движења, потскокнувања и своето дивеење; но „нешто“ сепак танцуваше во нив; тоа беше нивното суштество: грутка непостоење, којашто тие на неодгатлив начин ја чувствуваа, неподвижен пискот на исчезнување, лешинска бескрајност; и сето „тоа“ хистерично се тресеше во нив, завивајќи и потскокнувајќи, вртејќи се околу себе и подигајќи ги рацете кон ништо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мртвото мочуриште на тмурно непостоење мласкаше во нивните тела слични на чад; тоа лешински по малку подврискуваше и, веселејќи се како пред егзекуција, се претвораше во самото себе. Светот не постоеше.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)