Крајот на февруари донесе неколку топли денови. Земјата е окопнета.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Но, штом се продолжи патот од романската метропола кон Плоешти,или уште подалеку, кон Синај и Брашов, пак доаѓа непрегледната рамнина, која станува здодевна,особено ако асфалтираниот пат низ овој дел на Влашко се минува во топли дни, какви што беа во оваа доцна есен.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Беше еден од убавите доцни есенски топли денови кога ја минав границата.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сети се на топлите денови. Спарни тешки денови кога ги милуваме телата со малку зборови на испотените усни . . . или, се сеќаваш ли како ја креваше главата кон Северот, чекајќи го студениот бран.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
КОСТАДИН: Ако, Зафире. Запеј, само нешто мирно, широко...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
По некое време, одгоре иде една модна, ама фустанот ѝ се залепил со кожата. Со неа еден, како го викаат, де, а кавалер.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Топлите денови помогнаа полесно да се навикнат првачињата на одвоеноста од родителите.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Топлите денови ги разладија ветрови. Дуваа од сите страни.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Гореше и тој. Во топли денови, или кога варницата ќе беше исполнета со камења за печење вар, се состануваа во плевната на Оруш.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)