Ѓулсиме тогаш не знаеше што е тоа, таа трескава напнатост што јури главечки и слепо.
               
             
           
            
            
              „Вежби за Ибн Пајко“
               од Оливера Николова 
              (2007)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Не знаеше од каде доаѓа свилата, дека тоа е измет на бубачки, како          пајажина, но попостојан и поубав оти е создаден во ситоста и мирот на сонот, а не во          глад и трескава напнатост на јавето; дури ни колку долг и опасен пат треба да се прејде          за да биде прегрната од фустанот што ќе ѝ ја разладува младата кожа.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 6-7“
              
              (1994)