Јаготките беа зрели и црвени како крв и во устата на Трајчета се топеа како маст.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Сакаше да рече, нешто заповеднички, но се воздржа, па Чанга продолжи: – Ги гледате ли, почитувани граѓани нашиве јадри чеда, со лица црвени како јаболко, наспроти вашите кревки, небаре недохранети градски деца.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Имаше една блуза, онака, што викаат, црвена како зрела дренка.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Две огромни жени, со раце црвени како тула и прекрстени преку утарето, разговараа пред една врата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Изутрина рано го видов најпрвиот зрак на сонцето, црвен како вжарена игла.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Црвен како домат, истрчува покрај неа, на улица.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)