долго (прил.) - стои (гл.)

Ерик стоеше пред една фотографија. Му пристапив и го прашав колку долго стои тука.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Крај огинот останаа само Аргир и Веле. Обземени од своите мисли, тие и двајцата долго стоеја загледани пред себеси, без да проговорат или да кренат очи да се погледнат.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Долго стоевме пред „Богородица и детето Исус“ и „Распетието“ од Џовани Белини, донесени од музејот Корер од Венеција.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Знаеше. Го сака... Силно се приви до него. Долго стоеја замолкнати.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Долго стоеше сама. Ја плашеше тишината. Потполната безвучна тишина.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Гледавме како Дева Марија го придржува малиот Исус.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Долго стоеше потпрен на левата плешка, со поткрената десна нога, бидејќи го болеше набодениот отпорано трн. Но никој не се појавуваше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Потсетувањето на настанот ја наполни со болка и набрзина ја забриша Пела и ја стави да спие, а таа се врати во бањата и долго стоеше под тушот полевајќи се само со студена вода!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пелагија долго стоеше пред влезната врата и просто се зачуди што го слушна гласот на мајка Перса скоро во ушите Си заминаа?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)