зошто (прил.) - во (предл.)

Зошто во Македонија се беа помешале младото и старото вино во една мешина, во која се надвјасуваа меѓусебно, па се закануваа секое со својата жестина да создаде што посилен ветер, ураган во чие око се криеше тајната која не знаеме каде ќе нѐ однесе. А таму, во тоа око, кој може да навлезе? ***
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Се прашуваше зошто во Кина козата се доведува во врска со громот, го фасцинираа врските помеѓу козите и божествата, го восхити митскиот податок дека козите, заиграни околу чадот, го откриле пророчиштето во Делфи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Таткото, глав­ниот лик во романот, постојано настојува да дознае зошто во овој порочен балкански круг, во кој секогаш треба да се почнува одново, било одлучено од највисоко место – да се уништат козите!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Едно од централните прашања на романот е дали Симона го поттикнува личната хуманост или го поттикнува опседнатоста со предокот и зошто во формирањето на личноста често е вклучена и потребата минатото да се идеализира.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ете неколку, меѓу многуте, причини (артикулацијата, транспарентноста, ставот) зошто во ударниот темат на оваа Маргина се поместени есеите на Борис Буден, кој освен што веројатно е најинтересниот хрватски аналитичар на премрежијата меѓу културата и политиката, воедно е и еден од клучните луѓе на мошне значајното (иако со мал тираж) списание „Аркзин“ (на делумно сличен начин како Маргина овде „Аркзин“ е конфронтиран со тамошниот интелектуален естаблишмент).
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Били и неговите веќе го окупираа местото.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сето ова го дознав подоцна, зошто во тоа време бев многу наивен; сакам да кажам, ако не видиш некого дека се боцка, не можеш ни да поверуваш дека тој тоа навистина би го направил.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сите се боцкаа точно во вената, освен (а кој друг) Дачис која се боцкаше под кожата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сокол Мечевски како да разбра зошто во Татковата библиотека, во чуден и во постојано променлив распоред, покрај големите свети книги, Библијата, Куранот и Талмудот, се наоѓаа и разни други метафизички трактати, но и книги за кабалата, за Тората, за хуруфистите, за богумилите, за идеологиите...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Сепак, интересен е обидот да се одговори на прашањето зошто во поново време експериментите со вештачки поттикнувачки средства најпрво ги започнуваат творците во уметноста.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И зошто во очите пронижува, де мрак де светлина извира како извор низ планиниска челуст.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
„Тоа е поради одговорноста за која треба да се подготвуваме!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ја прашав: А зошто во животот се е толку одредено: „Во вистинско време!„ „Во соответни околности?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но мене отсекогаш ме интересирало зошто во таквите обреди (каков што имаше намера да изведе и Луција на крајот од приредбата) тие работи, срамни, забранети, жигосани од истата заедница (во нормални, некарневалски услови) – се говорат под маска?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Отсекогаш сум се прашувал зошто во Песната над песните, покрај тој и таа, постои уште едно лице: Хорот?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Бев многу уморна од долгиот пат и од многуте впечатоци што немав можност во тој момент ни да ги средам зошто во мојата глава беше хаос.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Зад мојот грб собата во која ќе ги поминувам деновите, односно ноќите, зошто во следните месеци не ќе имам многу слободно време за одмор.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Тие чести прекини на филмот беа дури и посакувани од нас младите зошто во тие моменти зверевме наоколу, си дофрлувавме по некој збор, погледите шетаа низ редовите на исполнетото кино, летаа искри на симпатии и први занеси и заљубувања.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Тоа објаснува зошто во неа стануваш ко фетус.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Ако се иселило порано, зошто морало да го напушти новиот стан и зошто во ниедно време, пред зори, кога Банката уште горела а војската можела да пука во сè што било сомнително без предупредување, директорот го преселил семејството во француската болница којашто била во опасната зона до самата банка.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
А зошто во Солун?
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Животот во воено време Сѐ уште не му беше јасно зошто во овој миг чекори како што чекори и не умееше да си објасни каде оди со толкава сигурност во нозете.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Таа офкаше: Ај, сирота, зошто во тој месец...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Зошто во комунизмот собиравме лименки од кока-кола? Искрено, појма немам.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Затоа е чудно зошто во оној ден, кога појдов како и секој празник кај својата свршеница, неочекувано стасав во еден непознат кварт.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не сакав да излезам себична, зошто во овој момент го квасам тефтерот со моите ретки солзи.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Скромна сум, а парите ги трошам најрационално, зошто во моментов ми се детерминирано, редуцирано средство.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Разбирам зошто во времето на баба ми, девојките се мажеле толку млади.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
На крајот пак од летото, отидов со нокти да го отворам тој гроб и да го прашам човекот внатре, зошто во сите години, во целиот заеднички живот, молчел за она што го нагонило да изгради брана и да го потопи Долнец?
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Но зошто во последно време филозофите зборуваат за метафизика?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Самиот не знаеше зошто во тој момент не се спакува и не си замина. Со Марија.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И самите си се тешат дека е поарно да сечеш борови Отколку да имаш за јадење само борови шишарки Со време и тие ќе почнат да јадат корнфлекс без шеќер И од пулипапоци ќе станат страствени пулачи На жени со долги нозе и големи цицки Колку повеќе пулеа во такви жени Толку повеќе забораваа во стар крај само недомаќини седат на туѓа софра И никако не можеа да разберат зошто во стар крај Сите сакаат Forster beer а тие тука сал туку пекаат по скопско и се е можно Како што е можно понекогаш да се задоцни со спуштањето на гаќите При празнењето на бешиката и на дебелото црево Што во Македонија и во цел свет се смета за голем резил Тадури и луѓето во американскиот Пентагон За кои е познато дека не се потресуваат многу од физиолошки слабости
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
- Енигматичното, на прв поглед, прашање, зошто во втората етапа на Хичкок преовладува женската нота, се разјаснува ако се помести во соодветен контекст: вистинскиот слом на протестантската етика ја афирмира жената како активна индивидуа (што во литературата и на филмот во четириесеттите години произведе низа од типизирани ликови: „успешна деловна жена”, good bad girl, злокобната femme fatale и т.н.) - уште повеќе е показател на фактот, во колкава мера автономниот индивидуум на протестантската етика бил ексклузивно машки. 38 Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но, кој можеше да разбере, зошто во тие тешки барабански времиња, во паролите за прогресот, за откривањето на изгубеното време, во револуционерните песни за работничката класа, Татко започна да чита книги за лавиринтите?
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ако Татко, можеше да ја разбере градбата на хидроцентралите на реката во родната земја Албанија, каде сè уште царуваше сталинизмот, не можеше да разбере зошто во земјата, која се ослободи од Сталин и се отвори кон светот, на толку жесток начин беше прекинат патот на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
На никој друг повеќе одошто на Татко не му беше појасно зошто во тоа дисхармонично време, кога војната им се закануваше на луѓето и ја нарушуваше вековната хармонија, Игор Лозински задлабочено се внесуваше во микроживотот на Езерото, трагајќи по милијарди микроорганизми, кои овде со стотици илјади години пред луѓето живееја во постојана хармонија.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И зошто во дизниевскиот цртан.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Чушопек! Така го нарековме според функцијата. Печење пиперки, односно пиперка, зошто во дупчето можеше да влезе само една, поединечно.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Најмногу зошто во себе, во делчето на тоа некогашно „јас“, добро се сеќавам дека тогаш ние не бевме заедно. Мислам, мајка ми и јас.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Тоа се од Институтот за трајни заедници и летаат на семинар во Вашингтон.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И за првпат почувствува радост.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во овој свет најдобро се чувствува кога се навалува на каменот и гледа во небото и во планините.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А знаеш ли зошто во други земји и други краишта гробовите зборуваат?.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И зошто во оваа огромна маса луѓе тој сега не сака да се дружи со други, кои исто така се осаменици туку, кои исто така бараат некого кому би да ги искажале своите маки и чемери.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Тој жеднее само по оној сладок трепет на исчекување, што ни страв ни смрт не го бришат зошто во него се содржат.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
На некои работи луѓето не можат да се навикнат, но на крајот се е за луѓето, болката, тагата, грижата, разочарувањето и осаменоста.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Да веруваме и да ги подржуваме и егализираме сопствените избори, ќе го најдеме патот, зошто во срцето се скриени најголемите вистини, вистини кои ќе неослободат од пајаковата мрежа на лагите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Господине, Можеби сте се прашувале зошто во е-мајлот што ви го испратив од Фрежис на 4 јануари не ви ја споменувам разгледницата што сте ми ја испратиле од Тирана.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Никој не објасни дека огнот се шири и преку решетки, ниту зошто во градските трафики повеќе не може да се купат запалки.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
ПАРАСКЕВА: Зошто во пиесата пишуваш дека си уметник кога си лудак? ЈАКОВ: Која е разликата?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Тато, - се свртев кон него, - не ми е јасно зошто в училиште за планините учиме на толку здодевен начин?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)