Дрвјата се протегале како лузни во лилавото сивило.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Земјата се стеснувала, завршувала, од сите страни ја стискала магла.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И глас надоаѓа од оној ист рид од кај што сакав да те преселам во земја онокрајна во миг светлина кога ме осветли јарка Ти, таму на север, неподвижна како лузна, како костур, а јас – на твојот југ кружам од рид на рид, од брег на брег жив во дамнината.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)