Се враќам пак на главниот пат, а воздухот ми натежнува ко испотена кожа, ко наврната облека.
               
             
           
            
            
              „Небеска Тимјановна“
               од Петре М. Андреевски 
              (1988)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  И си мислам за Јона мој, за куќава без стопан, без сенка. И за нас, што се утариме ко наврнати утки.
               
             
           
            
            
              „Пиреј“
               од Петре М. Андреевски 
              (1983)