Иако, како и другите од тајфата, немаше ни еден добар збор за Аргира, сеќаваше дека нешто посилно од него го сврзува со тој секогаш наежен, стар човек, за кого што сите говореа:  - Намќор, ни на живо се смее, ни на мртво плаче!
               
             
           
            
            
              „Бојана и прстенот“
               од Иван Точко 
              (1959)