Беше исто како кога си гледал до пред еден миг една од оние ситни ѕвездички на бледото вечерно небо и која сега, наеднаш пред твоите очи, пак ја проголтнал во себе бескрајниот простор и веќе ја нема.
               
             
           
            
            
              „Белата долина“
               од Симон Дракул 
              (1962)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  И наеднаш пред уште дождот  да капне  во пресрет му идат  и лисјето и земјата и птицата  изгубена во жбунот  и здивот мој заборавен во тремот.
               
             
           
            
            
              „Липа“
               од Матеја Матевски 
              (1980)