Во „живо“, без помош на електрични миксирања и местења, ги свиревме овие песни во своја верзија, некогаш импровизирајќи ги по 20 минути, а во публиката (како и кај нас, свирачите) адреналинот растеше, сè додека долгокосите, боси девојки со цициња ослободено од градниците не се качеа на бината и не почнуваа да скокаат по тапаните или по типките на мојата фарфиса.
               
             
           
            
            
              „Човекот со четири часовници“
               од Александар Прокопиев 
              (2003)