одново (прил.) - ме (зам.)

Ништо и - никого На сонот ништо и никого и некаде пред зори, само, гласот на мајка ми која одново ме поучува - ќе боли, ужасно ќе боли тоа, но ти слушај ја мајка: секогаш боли мртвото кога оживува тоа мајка убаво го знае.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
„Тоа е Скопје, јудејската колонија“, вели Астерид и одново ме гледа испитувачки преку очилата со тенка метална рамка.  Гледам во снимките.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во истиот миг почувствував како плачот одново ме совладува, и силно го притиснав лицето на перницата, загризувајќи ја за да не може да ми се слушне гласот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ја спуштам завесата и таа одново ме одделува од светот во кој, поттикот во мене што не згаснал сосем, ме тера повторно да чекорам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Сонот ми вели брзо ќе ми се вратиш, брзо...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
А Окован настојувам да се движам Не знам зошто утрово одново ме опседнува прашањето за Орфеј и Исус во современата македонска поезија.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Без гнев во душата рече Единствено што ми останува е да се надевам во бога, но каква е неговата милост, кога по изгубениот најстар син, по толкуте опасности низ кои го изведов мојот сој, сега одново ме изложува?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Напишал: „Она што секогаш одново ме возбудува – тоа е феноменот на љубовта: меѓу верникот и Господ, меѓу жената и мажот, меѓу родителот и детето; и љубовта небесна, и љубовта анимална и онаа што место човек за опсесивна страст ја има потрагата, морињата или Големата Идеја.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Иако пред некој ден бев таму, одново ме обзеде возбуда и долго останав простум загледан во тој прекрасен и незаборавен пејсаж од кој тешко откинувам очи и чувствувам неизмерна тага.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)