отпростум (прил.) - на (предл.)

Со благо склопени дланки, кренати во височина на градите, бев свртен кон прозорецот на кој се насетуваа првите знаци на зазорувањето.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Не ја слушав. Сѐ уште стоев отпростум на средината од собата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)