постојано (прил.) - во (предл.)

Лете пак, речиси беше постојано во селото.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Каква пародија.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тие два збора ми се постојано во главата, како ехо.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Во канцеларијата на „бетонците“ секој ден се прават оперативни планови, се даваат задачи, а стожерот на овие извршувања е техничарот Крсто Колевски, раководител на градилиштето, кој е постојано во движење, од утро до утро.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тој е помлад човек и постојано во контакт со нашите градежници.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Погледнуваше надоле да види што тој прави, па се свртуваше околу себе, а потоа пак надоле за да види до каде стигнал. okno.mk | Margina #22 [1995] 145
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Така камерата ги следи до телефонот, постојано во крупен план - до телефонот и преку него до вратата - сѐ во еден кадар.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Но зошто сега ми се врти постојано во главата синиот плик?...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Рози му беше постојано во мислите, во потсвеста, му го исполнуваше битието со нов сјај и богатство.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Вработените во Нешнал ривју можеби се постојано во потрага по нов материјал, но сигурно не се толку очајни, па да имаат обичај да ја прегледуваат страницата на Универзитетот на Мичиген, ревносно исчекувајќи го точниот миг кога на полугодието Службата за студентски прашања ќе ги објави предметите што ќе се изучуваат наредниот семестар.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ние постојано во бој, а тие постојано во селата преспански.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Пишувајќи за навистина тешката економска и психичка ситуација во која се нашло речиси целото христијанско население во Битола, М. Ристиќ ги изнесува и следниве интересни сознанија до кои дошол: „Христијанското население живее постојано во некакво очекување дека нешто ќе се случи што еднаш ќе тури крај на оваа неподнослива ситуација.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
„Ете зошто, како што му кажав и на Гоце - рекол Мечето - ти изјавувам и тебе: ние сме решени по секоја цена да го спроведеме во дело нашиот план и нека од него и од други слични што би можеле да се извршат по градовите и пругите низ Македонија турската власт се држи постојано во напрегнатост, нека постепено се истоштува материјално и морално, од што ќе може да се види во која мера големите сили ќе бидат готови да ја преземат иницијативата за една интервенција.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Христијанското население живеело постојано во очекување дека нешто крупно ќе се случи.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Прошетките биле с¯ почести и подолги...
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Околината била прекрасна.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Но, Струма не седела постојано во тврдината.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Не, тоа останало постојано тука, постојано во некакво милкање околу фатената мечка, во некакво дошепнување со неа, во некаков плач во сите негови движења и врткања околу неа, врзано за неговата стапица многу поцврсто преку млекото и преку крвта, отколку што може да се врзе за секаков синџир, врзано преку сè, што имала уште допрва да му покаже нему за животот неговата мајчица, пред да може да го остави само меѓу тие буки, во тие гори, во таа дождлива есен.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Го познаваше како својата дланка тој заплиснат челичен порој, тој незадржливо вивнат струеж, ја знаеше најмногу таква, дива, а сепак скротена, спитомена, многу често ја имаше во своите раце и владееше со неа како што ќе посакаше, крај неа се чувствуваше како да беше јавнат на некој разигран бинек, што корне искри со копитата, вивнат суза а мирен, и ја сакаше најмногу заради таа нејзина незаздишеност, заради таа сигурност, постојано во некој лет, секогаш, со секое ново движење, сѐ со по некој нов писок, на кој што ни еднаш не е возможно да свикнеш и да ти биде обичен, бидејќи тоа е нејзиниот говор.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Мотрејќи постојано во тие две животинки, со нешто наеднаш толку многу човечко во себе, тој сега се доближил до мечката.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И се понесе пак во таа своја распнатост меѓу лакомата, ненаситна пила и дебелите трупци, секогаш ни за еден милиметар непогрешиво присутен токму на она место, каде што беа неминовни неговите раце, а само по малку веќе отскокнат на другиот крај, постојано во срцевината на сите тие мигови, непроменливо, исто како овој незапирлив писок на машинеријата, со секое делче од себе, со секоја мисла, тука. Тоа траеше цела една долга зимна ноќ.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Рада беше постојано во одење од салонот до кујната, служејќи ги гостите, летимично фрлајќи поглед нешто да не недостасува.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Неда беше постојано во движење за да го смири палавото малечко кое штотуку беше проодело.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Постојано во неговите уши одѕвонуваше ... „не смееш да ја венчаш, зашто тоа ќе ти донесе уште поголема несреќа“, на сето тоа додаваше „да беше среќа, досега ѝ куп деца ќе ти изродеше.“
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Нејзината глава беше постојано во рацете на грнчарот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Потоа ја ставаше да се пече заедно со сите со уплашени очи и целата испрскана со студеникава пот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Гледајќи ја таа негова беспомошност, живеејќи постојано во болка и напнатост, често ѝ се случуваше да сонува како и таа ослепела и се будеше исплашена и испаничена: одеше на огледалото да се види и да си ги измие очите.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Толе проведувајќи го времето постојано во природата меѓу животните и птиците, им го знаеше нивниот немушт говор и ги имитираше: кога ќе зарикаше како магаре, сите магариња што ќе го чуеа во селото рикаа; кога ќе замукаше, како крава, сите крави мукаа; кога ќе залаеше како куче, се одѕвиваа кучињата; кога ќе замјаукаше, се одѕвиваа мачките; кога ќе закукаше, му се јавуваше кукавица.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Кога би била мисла, би била постојано во твојот ум, поблиску до твојата душа.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
А татко му еден ден му рече: кој нема татковина, нема ниту гроб, нема ниту гробници и ти забранувам да патуваш!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Го следеше смртта на секој чекор. Неколкупати речиси митски ја избегнуваше. Веруваше дека го штитат таинствени сили. Беше постојано во својот транс.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во својата поезија ќе сведочи дека е тој постојано во заминување кон татковината: заминувам во сон, таму ќе се најдеме ако постои враќањето од егзил, обновив минат ден за да те сакам повеќе во новото заминување, заминувам во правец кој не постои!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Секој чекор на Арафат беше следен од невидливи тајни сили кои беа навлезени дури и меѓу самиот раиз, во неговиот дом, во неговото опкружување.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Значи затоа е постојано во фармерки...
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
И двајцата знаеја - на некој начин тоа им беше постојано во свеста - дека ова што се случува не може да потрае долго.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Постојано во главата ми се вртеше истата мисла: „Влегуваат на наша територија“, и заради тоа сѐ повеќе посакував да добијам пари од Холивуд и да направам еден филм кој “добро” изгледа, но ги носи нашите ставови.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Таа добро знаеше дека Татко е некаде тука, во сите негови книги, небаре не е постојано во смртта.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Бев со мислите со Мајка. Не ме фаќаше место. Бев постојано во движење.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ги колнеа војните, судбината да се родат овде, да бидат постојано во несреќи, во спорови, во делења.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Изворот беше посаден на падините на блиската планина, чии врвови беа речиси постојано во снег.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Работам, како сонцето да ми е постојано во близина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога ќе бидете возрасни ќе ги читате и другите мои дела, исполнети со патилата на нашиот народ да опстане на овие простори, постојано во докажување на сопствениот идентитет и бранејќи се пред бројните насилници и насилија.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Уште една мисла ми е постојано во главата, господине Сивиќ.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)