Кога во студентски дом или некое станче ќе нагрнат гости од секаде а е крај на месецот и од дома немаат абер да испратат пликче со пари тогаш на сцената стапува степчето.
               
             
           
            
            
              „Филтер Југославија“
               од Константин Петровски 
              (2008)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                   Наоколу само ликови, сенки, зборови...  итаат секаде а јас само таму некаде...  каде се спојуваат бесконечноста и мигот...  каде сенките се сенки и во ноќта...  во одаите на скриените спомени  во ходниците на копнежите...  таму и она ништо е сѐ...  а тоа сѐ е она што ти дава сила...  за денот,  за ноќта,  сонот,  за некаде каде  никогаш не ќе појдеш,  каде еднаш некаде... Едноставно, а незаборавно...
               
             
           
            
            
              „Разминувања“
               од Виолета Петровска Периќ 
              (2013)