И навистина, не само што           Хичкоковите американски филмови добиваа сѐ поширока публика, тие во секој           поглед беа и полични и позрели, поосмислени и пооригинални, повешто направени           и посериозни дела од сите оние што ги создаде во „зрелото доба”.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 22“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Постојано сретнував Американци,  можев совршено да го читам планот на Њујорк, го знаев на памет и возниот ред на  американските возови, бидејќи од таму порачував каталози, тоа беше моја најомилена  забава.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 22“
              
              (1995)