Таму стои и дека даските се црни, на таванските греди се нишаат пердиња исткајани од пајаците и дека на полицата што била на мојата страна, целата во прав и саѓи, имало две празни конзерви едната со сало а до неа и една книжна ќеса со сол која поради исчаденоста повеќе наликувала на стуткана свинска кожа.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Илјади години тој таму стоел, векови леел дожд; векови цели јачеле бури, сечеле молњи, со силен огнен нож.
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Таму стои и огромна скулптура на Кени Шарф (Kenny Sharf), а во витрината е изложена табла, испрскана и прострелана со боја, што ја истрелал Вилијам Бароуз (William Burroughs) од својата сачмарка.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)