токму (прил.) - во (предл.)

Впрочем, тие со својата манифестирана бесчувствителност, со својата пасивност и со својот шематизиран и извештачен правен пристап, потајно и се залагаат за оваа status quo позиција – оти најчесто „тие ги одбираат овие професии не со цел да им помогнат на другите, туку да се збогатат“ (Ганди).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
309 една од најзабележителните интелектуални фигури на рационализмот од XVII век, од неговиот постхумно објавен ракопис на едно недовршено дело – кадешто тој, говорејќи за судиите и за адвокатите токму во делот посветен на човековата вообразба, вели: ...
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
На овој начин синдикатот станува многу понезгоден за манипулација, бидејќи наместо еден лесно поткуплив синдикален лидер или тесно кршливо раководство, тој е составен од многумина самосвесни водачи. 1 3) Предолго траење на судските работни спорови Иако, според УРМ (1991), секој граѓанин може да се повика на заштита на слободите и правата утврдени со Уставот пред судовите и пред Уставниот суд на РМ, во постапка заснована врз начелата на приоритет и итност и иако, законски, во постапката во споровите од работните односи, а особено при определувањето на роковите и рочиштата, судот секогаш ќе обрне посебно внимание на потребата од нивно итно решавање (чл. 405, ЗПП) – сепак, во праксата, работните спорови траат недозволиво долго, па дури и предолго.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
2 Токму во духот на онаа позната максима дека „задоцнетата правда е неправда“, мора да се стави до знаење дека вака воведените законски рокови од инструктивни, треба да станат облигаторни за судиите – на тој начин што би се предвиделе и санкции за нивно непочитување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Со други зборови, токму во добата на овој вечен транзициски мит, бесрамно и немилосрдно се руинирани многу човечки судбини од некогашната „средна класа“, која живее од продажбата на својот труд.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Максималното пропишано полугодишно траење на овој тип постапки, наместо да биде правило, тоа е само редок исклучок.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, наивно е да мислат дека тие, како поединци со име и пре- зиме, се амнестирани од било каква лична одговорност за лошата состојба со работничките права во РМ – бидејќи, нели, тие се само слепи ‘применувачи’, а не и ‘создавачи’ на правото.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Изложувајќи му го на воајеристичкиот поглед она што обично припаѓа во сферата на приватното, таа покажува како јавното и приватното се вкрстуваат на нејзиното тело, покажувајќи ја сексуалноста неодвоива од општествените и историски односи на моќ коишто се впишани токму во начинот на кој се гледа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Иако се чини дека токму во тие телесни перформанси телото е најконкретно, всушност тука е најголемата дистанца, телото е само објект во којшто можеме - со лиценцата што ни ја дава технологијата - да задираме, да врежуваме и да зборуваме за своето тело како за тело/материјал (што на пример е карактеристично за изразито нагласената дистанца на Стеларк).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Освен тоа, дотогашното позајмување на грчките системи на писмо течело токму во таа насока - позајмување на унцијалното писмо, каков што е случајот со коптскиот и со готскиот системи на писмо. 5.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А должноста на критичкиот интелектуалец - ако во денешниот „постмодерен“ универзум таа синтагма сè уште има некое значење - е токму во тоа, дури и кога ќе се стабилизира новиот поредок („новата хармонија“) и кога повторно ќе ја направи невидлива празнината како таква, постојано да го зазема местото на таа празнина, т.е. да ја задржи дистанцата спрема кој било означител-господар.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Се разбира, значењето на оваа фотографија е токму во тоа што нè прави свесни за овие наши потиснувања.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
“ Сигмунд Фројд, С оне стране принципа задоволјства, стр. 21. 7 Фројд, Ја и оно, стр. 102. 176 okno.mk naff За некои дела на Damien Hirst (р. 1965), како што е овде репродуцираното, Одделен од стадото (Away from the Flock, 1994), може да се каже дека се ико­нични за уметноста на деведесеттите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
За такви утврдувања, неопходно е разгледување на посуштествените внатрешни карактеристики на системот на писмо, што би послужило како основа за претпоставување на зависноста на определен систем на писмо од определен извор.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Исто така и „светогледот“ на уметникот на деведесеттите може да се сосредоточи токму во една изјава на Хирст: „Понекогаш чувствувам дека немам што да кажам - и често сакам да комуни­цирам со ова“.8 Ваквиот „став“ стои на другата хемисфера во однос на она мо­дер­нистичко „кредо“ што би можело да се формулира во: „имам многу нешта да кажам, но не сакам да комуницирам“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Една од ваквите внатрешни системски карактеристики на писмото претставува редоследот на графемите во системот и токму во тој поглед ерменскиот систем на писмо покажува неспорна врска со грчкиот систем на писмо: токму според моделот на грчкиот систем се издвојуваат соодветните звуци и се сместуваат во определен редослед, кој на почетокот го рефлектира редоследот на грчката алфабетска низа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ани Спринкл ја преиспитува оваа воајеристичка парадигма, како и парадигмата приватно-јавно.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Токму околностите на ширењето на влијанието на Византија би укажувале на спротивното: на предноста на кириличното писмо како поедноставно, поприфатливо за читање и бележење на текстови пред глаголицата, што никако не е за потценување во ситуација кога една култура се наметнува на друга.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Додека модернизмот бегаше од „комуникативните клишеа“ (Куспит), изјавата на Хирст својот праузор како да го пронаоѓа токму во исказите од традицијата на поп-културата, а конкретно во дефиницијата за поп-културна комуникација изречена во една песна од Beatles: "Half of what I say is meaningless, but I say it just to reach you..." (Julia).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Маргина 37 177 на една неуспешно потисната комичност, но и на едно реинсценирано задоволство како некаква потемкинизација на смртта.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ех, откога таа ке помине, веднаш во следниот момент, ама токму во тој нареден момент- сегашноста станува историја, па тогаш трчаме по неа, назад, за да ја анализираме.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ако знаеме дека решението на равенката со илјада непознати , лежи во, токму во овој - жбун - , ние мора да го протресеме, така добро, се додека од тој жбун не излезе чудото наречено - развој - !
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Но таа веруваше дека во книгите, можеби токму во тие книги, се крие нешто посвето, посудбинско за семејството, отколку во единствениот таков апарат за јуфки во градот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јас стоев, понекогаш сам, понекогаш заедно со инженерот, горе над машината, на горниот дел од падината, и гледав како под мене полека еден канал ја цепи вдолж планината како на две токму во нејзиниот мев.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ама, тој, всушност, ги презираше тие луѓе токму во оние нешта во кои личеше на нив!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И решија тие, (ма не се работи за џуџиња) човечуљците да ја направат својата експедиција на големата преселба од другата страна на автопатот, токму во недела, кога нема толку многу движење, затоа што некој можеше да биде повреден или не дај боже да загине, а и така нивната популација беше пред изумирање.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Иако, мојата верзија на поканата предизвика доста дилеми околу тоа колку, ние, идните сопружници се познаваме, решив да ја испратам токму во оваа содржина: Драги и почитувани гости, Ве каниме на нашата претстоечка забавна и гозбена церемонија по повод стапување во брак (по првпат), која гарантираме дека ќе ја запаметите (по добро или лошо), уште долго време.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Најлогично беше да помислам дека се наоѓал на работното биро, од кое, без да сетам, сум го турнала, а тоа бесшумно паднало токму во мојата ногавица ...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Знаеше! Знаеше дека по сите марфиеви закони, по сите закони на силата на иронијата, кога ќе реши да фати некоја работа, шефот токму во тој миг ќе ги побара неговото мислење и помош.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Она што би можеле да го сметаме како техничка некомпетенција, првиот теоретичар на американската авангарда, Јонас Мекас, го прогласува за интегрален дел од нив­ната естетика: „... дури и грешките како што се неострите кадри, камерата која се мрда, несигурните чекори и движења, преекспонираните и неекспонираните секвенци - сето тоа станува дел од новиот филмски речник, неразделна компонента на психолошката и визуелната реалност на модерниот човек”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Овој концепт нај­добро функционира токму во Ворхоловите филмови: кај него грешките идеално се вклопуваат во неговата тогаш веќе воспоставена естетика.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сакаш да ја дијагно­сти­цираме, ајде да речеме културната, состојба во Македонија?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тој примити­визам, алчноста, недостатокот на идеи, дилетантизмот вгнезден токму во тнр.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Мејл-артот можеби е лесен, весел и ироничен обид да се пречекорат некои идеолошко-културни бездни, иако и внатре неа (“поштенската уметност”) постои тој парадокс: од една страна делува супер-демократично, во парампарче разбивајќи ги концептите за кули од слоновски коски, а од друга, можно е токму во рамките на некаква мејл-арт мрежа да се зачнат никулците на споменатите „Нови езотеричари” кои ќе се обидат и да сокријат, задржат за себе одредени информации.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
На крајот, со неколку псевдоними-флуиди не знаев ни што да почнам ни каде да ги вбројам, но тоа веројатно не е ни важно, бидејќи една од одликите на псевдонимите е токму во тоа што тие се исстоштуваат и губат во лавирањето и нејасните маглини: Angel Pig, Last Resort, Madame X, Modern Myths, Third Story, Woodoo Child, Mr. Peanuts, итн. 30 Margina #15-16 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Така го собраа и семејството на Алегра, токму во време кога во градот почнаа диверзии.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Што се случи со нив? Алегра ја поставиле пред стрелачки вод со татко ѝ, мајка ѝ и други Евреи од Дорќол и Јалија и пукале во нив.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во нив овој ситен злобен шовинист, овој опортунист од страст, овој вечен несреќник и полутан за момент си умислува себеси дека е нешто друго, за токму во таа фантазија да ја потврди својата неспособност тоа друго, подобро, стварно и да стане.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тие стигаа прободени, никогаш живи; нивните тела составени од мали прстени бакарна прашина којашто јас во мракот на долниот кат воопшто не можев да ја видам; а биле мртви и превртени на грб кога се материјализираа, бидејќи токму во тој момент нашата мачка, и самата темна, невидлива, ќе скокнеше и ги спојуваше шепите околу вистинската душа на бубачките: душа толку статична и снажна, толку бесмртно уредена, чувствував, лежејќи како школка превртена наопачки, терајќи ги мислите, исто онолку мрачна како душата на самиот свет - и токму од тоа прекрасно и застрашувачко чувство што конечно ме обземаше, изигрувајќи господар на моите соништа, се втренчив како да сум просец крај својот маж.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
И дека можеби човечкото достоинство се состои токму во тоа што нема никакви корени”.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
ВО ЕДНО неделно мајско попладне кога сиот Париз беше огреан во сонце, и кога по Сена се влечеа хидроглисери, начичкани со патници и туристи, на кружни патувања околу Париз, и кога на ѕидиштата на оваа голема и прочуена париска река на самиот дофат на „Нотр Дам“, имаше најмногу продавачи на стари книги, геграфски карти, уметнички репродукции, пред една пристара црквичка на „Сен Мишел“, токму во овие кривулести и тесни стари париски улички, кои тоа попладне беа преполнети со шетачи и туристи, вниманието ми го привлече една поголема група млади луѓе собрани пред црквата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Знаев дека во Франкфурт постои музеј, токму во куќата каде што живеел тој.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Која е таа? Зошто дојде токму во овој момент? Што сака од мене?
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Можеби токму во тие пукнатини настанува движењето.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Бернард Лоун, пак, вели: „Затоа, само оние кои го гледаат невидливото - можат да го направат и невозможното“.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Можеби токму во оваа смисла треба да се протолкува специфичноста и осаменоста на македонскиот историски простор кој со сета своја историска густина како да е предодреден - за утопија.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
6. Токму во тоа време, кога нашите ортаци бараа „поле за работа" како нарачан дојде во Полчишта авалеџијата Мефаил да собира даноци. Така правеа секогаш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Друга можност е субјектот, како постечкиот Уметник, да ја напушти потрагата по вистинскиот објект и да пронајде специјално уживање токму во тој недостиг - во пост, на пример.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Она што треба да го протресе љубителот на уметноста и она за што треба да плати е токму стравот на пингвините од лавовската рика, стравот од разјапената челуст на неизвесноста и неговиот комфорно зачепен чмар на извесноста сместен во неговата удобна фотеља од која го посматра делото во кое пингвините исчезнуваат токму во моментот кога чопор гладни лавови се нафрлаат врз нив.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Највисоката „класика“, значи, најсублимната уметност (поезијата, музика на човештвото), според сѐ, токму во демонска смисла, е антиконформистичка.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Со тоа не само што го осознаваме првичниот напреден импулс што кончетизмот го добива токму во Италија; за нас, имено, тоа и не е клучно.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Хадриан во Рим сакал да ја создаде, токму во својата вила во Тиволи, тнр. “discordia concors” на тогашниот империјален свет, „ускладеност“ на сите спротивности во еден сјаен синкретизам.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Дел од тајната на драмата лежи можеби токму во тоа мало отстапување на името, кое дури читањето на текстот го открива.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Но, зошто зборот се појавува токму во 17-иот век и што значи во контекст на некои други манифестации од тоа време?
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ова оди заедно со едно проширување на фонографијата и со сите средства за зачувување на говорниот јазик, кои овозможуваат тој да функционира и во отсуство на субјектот кој говори.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Затоа, на прв поглед, постои конфузија при воочување на специфичностите на различните видови на Џармановата експресија: се чини дека тој слика филмови, монтира книги, пишува слики или проектира видео-спотови. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 197 Недоумиците од овој вид многу бргу се губат ако на Џарман-творецот му се пристапи како на манирист од епохата на постмодернизмот (и на останатите пост- изми).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И во средновековието и во модерната ера постоеше едно чувство дека присутното не задоволува, и дека треба да се преземат специфични мерки за да се создаде една подобра иднина.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На ист начин, во Позиции попроникливиот поглед покажува дека означителите и означените немаат независно значење (и како такви, се налага, не треба да се гледаат како дистинктни), и во Маргини на философијата за Аристотел и другите философи се покажува дека употребуваат метафори токму во нивната расправа за природата на метафорите и не-метафорите.4 За Дерида исто така, појавите се заведувачки, и зад она што изгледа невино и вистинито постои нешто покомплицирано и попроблематично.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Математичкиот симболизам е конвенција на писмото, скриптурален симболизам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Посликовито кажано, блиските и драги медиски посредници тој ги приближува, здружува и меѓусебно ги поврзува, а одлуката да работи токму во одреден медиј како да е плод на случајност, евентуално, на промислување во последен миг.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ова ја конституира моќната - но досега имплицитна - логоцентрична тенденција.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Постојат живот и филмови пред филмот за Караваџо, и се одвиваат живот и филмови после електричарскиот “biopic” за маниристот и криминалецот во една иста личност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Овој развој, поврзан со оној на етнологијата и на историјата на писмото, нѐ учи дека фонетското писмо, средиштето на големата метафизичка, научна, техничка, економска авантура на Западот, е ограничено во времето и просторот, самото се ограничува токму во оној миг во кој својот закон им го наметнува на културните полиња, единствените кои сѐ уште му се измолкнуваат.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Од сонот, прв изнурнуваше, со своите пораки, со својот комплексен живот, неговиот вујко Фетхи-беј Окијар-Македонецот, од Прилеп, со кого, во младоста, Ататурк, токму во Битола, во која, според Татко, можеби се криеше тајната на вековите, ги коваше плановите за судбината на Отоманската Империја и на нова Турција.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој првин се радуваше што, според очекувањата, Орденот беше од последниот ред и особено затоа што стигна толку доцна, токму во времето кога Татко го напушти Архивот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Во далечниот XIV век, Отоманците, понесени од дотогашните победоносни походи, упатени кон северните предели на Европа, кон Виена, најсилни упоришта имале токму во оваа Тврдина, како нивна последна отстапница, при сите напуштања на Европа.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Орденот го доби токму во времето кога му стигна и решението за инвалидска пензија.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Егзилот го научи дека, токму во услови кога доминира инерцијата на деспотската власт, останува широк простор за раководење според интуицијата, небаре Аријаднин конец на судбината.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Со такви мисли, тој ќе зачекори во Битола, во потрага по старите отомански списи кои се чини дека неколку векови се криеле токму во еден од битолските вакафи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Другарот Чапаев влегуваше токму во зоната на неговиот скриен проект за Историјата на Балканот низ падовите на империјата.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Токму во тие години, ја почувствував величината на Татковата борба со сиџилите, во која доживуваше некаква победа која само тој ја разбираше, но, подоцна, го почувствував и поразот што му беше наложен од оние на кои токму откриените сиџили требаше да им ја осветлат историјата, да им го повратат загубеното минато.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Токму во тој период, во Архивот се подготвуваше печатењето на вториот том на битолските кадиски сиџили, под наслов Турски документи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Мајка тешко ја прифаќаше мојата мајсторија со магнетофонот, токму во времето кога на Татко му беше најтешко.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И можеби токму во таа потрага си ја загубив и татковината, куќата, блиските, а, за возврат, ги открив сиџилите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Добро знаеше дека влегува токму во таков суд.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Летно време тревата најбргу узреваше и венеше токму во таа валта, но затоа пак пролетта првото планинско цвеќе го садеше тука, а и доцните есенски цветови последни догоруваа на ова место.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Да, иако токму во моментов се расправам со нив околу некои промени во ова парче што треба да биде објавено во следниот број.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Оти таа умее и да ти се отме Токму во моментот кога ќе поверуваш Дека ќе можеш да ја опчекориш.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Ти си закалуѓерен во оној ред во кој зборот по вистината талка горд си на својот праведен изглед но токму во изгледот можеби си извалкан.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Колективен спор Единствената рогација на ЗМРРС донесе најмногу промени токму во оваа категорија, каде од вкупно 13-те членови кои ја регулираат материјата на колективниот спор, измени претрпеа дури 8 членови: а) дојде до продолжување на рокот, од 3 на 5 работни дена, по поднесувањето на предлогот на една од страните, во кој министерството надлежно за работите од областа на трудот го доставува предлогот и документацијата до другите учесници, да се изјаснат дали прифаќаат учество на помирувач во процесот на колективното договарање.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Се случи токму во времето кога неговата сопруга почна со својата постојана пријателка попладне да излегува в чаршија сè поредовно и поредовно, тој да се праша: која ќе биде следната појава?
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Така, Иле Вегов - Брчалото се изгуби од Брезница токму во екот на изградбата на слетувалиштето за американски чопери на Тумбица и големата потрага по сопруг, татко и домаќин во домот на пазарџиските ороспии. ***
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И машко и женско, и мало и големо, и христијанско и турско, христијаните крстејќи се и во истото време изговарајќи Господ да го дочува во живот Лазора, а Турците, на чело со Тахир бег Јаузоски, кој и заборави да го прошетува Мурата, Ај анасана, ај џган, уште од раното се купчат на портите, на срецело пред дуќаните Акиноски и на чешмата, на бунарите, во дворот и на чардакот Акиноски и само за тоа зборуваат: минатата сабота токму во време пладнина, нивните мажи, главите на сојовите, се нашле таму во Прилеп, на Али Чаир, за со свои очи да се уверат во силата Лазорова, и за потоа со свои очи да го видат нештото кое тука, на лице место и пред сета насобрана народија, ќе му го прекинеш животот на човекот, а кое не го стори тоа, не го однесе на оној свет, само затоа што е Лазор голем и силен како никој друг на земјава, па ножот и куршумите, кога влегле во месото негово удриле на коските и тука се запреле.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И токму во часот кога, откако се ослади со локумот, се пресегна по Коранот, се огласија харемкините, некоја свиреше на ут, другите пееја.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И само затоа што речиси во истиот час, веднаш штом го пренесле кај делениците Акиноски, Јосиф Акиноски, со усвитен нож му направил операција, му ги извадил куршумите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
По испиените први голтки кафе, станува директорот на театарот од Тирана и ни се обраќа со зборовите: - Драги гости, браќа, имам чест да ве поздравам и да ви изразам добредојде во нашата земја, токму во времето на прославата на стогодишнината на великанот Сталин!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Како што добро укажа уважениот директор друга­рот А. А., нашата сталинистичка држава, на чело со непо­грешливата партија, во борбата против религијата во на­ша­та пролетерска земја, најголеми проблеми имаше со католичкото свештенство и верниците и тоа токму во нашиот град Скадар каде што мораше да се постави на­шиот светол Атеистички музеј.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
МИТРЕ: Не знам богами, ама страшна пара донесол! (Зема цигара од табакерата која Анѓеле ја има оставено на миндерот пали и пуши, рашетувајќи се по собата како не токму во умот).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
ДЕКОРАТЕРОТ Му реков на Боге од Бањи дека Огнена Гулева дојде прва меѓу првите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Го собраа во рацијата на главната улица и го стрелаа со другите кај Крупиште на десетина денови пред ослободувањето и тоа токму во тие панталони.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Затоа и уследи онаа отровна забелешка: -Белки не мислиш дека можам да ти верувам оти пред продавницата си се нашол случајно и тоа токму во моментот кога девојката излегувала, и дека во тој момент ти се родила идејата да и пријдеш и да и го соопштиш големото откритие дека таа ти е сестра, или нешто сосема близу до тоа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А се случи токму во тие денови, кога се прашував зошто го нема, да слушнам дека убиле некого долу, во градот. Во некоја рација.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И јас имав син. Замина една зимска вечер и веќе не се врати.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се осмелуваат дури и да нѐ изневерат, и тоа токму сега“, и велев сосредоточувајќи се на нејзиниот поглед од сликата што ја носев скриена длабоко во себе.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во една таква мала цепнатинка во која како да беше сместено и нејзиното двоумење јас ја открив дозволата да постапувам толку слободно што да можам дури и да се предомислувам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Приказната за застреланиот можеше да го означи и свршетокот на приказната за Ведран.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Како да сакавте нешто да ми речете кога побаравте да ги земам свеќите од ранецот? - прашуваше свртен кон мене додека ги клаваше свеќите во саксијата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали токму ваквите збунувачки размисли што не знам од каде наидоа утринава, ја спречија твојата насмевка да се појави на моето лице?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нели, со многу тажно лице се стори шегата со која Синесие кројачот во момент на веселост го беше довел Васе Пегланиот во градината на поругата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ајде, помогни ми да сфатам што размислуваше. Како си ја замислуваше акцијата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или и за ваквите појави вината треба да се бара токму во вистината што не сме во состојба да ја совладаме?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се свртив накај вратата токму во моментот кога во собата влегуваше Иван.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или пак имаше намера да ми ја наметнеш дилемата каде да ја барам вистината: во твојот изминат живот, или во онаа неочекувана тажаленка во врска со планинските беспаќа, понудувајќи ми ја токму во еден таков необичен вид прекрасната можност но и одговорност самиот да избирам?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И токму во присуството на оваа несигурна помисла треба да ја побарате причината за молкот во кој решив да ја сместам судбината на еден татко.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
На човекот му се чини дека секогаш му е потребно малку повеќе вистина од онаа што ја има.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ваквото право го открив токму во тоа нејзино упатство: дека би можел да побарам совети од нејзиниот пријател за решенијата околу кои се двоумам?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Произлегува дека нашите мисли токму во вакви моменти ни се измолкнуваат од контрола за да си поиграт со нас.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност таквата помисла и не е толку страшна: Си посакал значи да и го соопштиш она што те копкало, што ти било врежано во мислите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Никој не му го знаел името на убиениот а тој одбил да открие кој е и од каде е.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Истрча во градината, се скри меѓу рибизлите и почна да размислува: млекото на неговото братче се згорче кога тој се налути дека не му го дадоа нему да го испие; забот на дедо му испадна кога за нешто му се караше, а Димче гледаше токму во тој заб и посака да му испадне; јазикот на мајка му се заврза кога тој утрово си помисли: „Да ти се заврзе јазикот!“ бабата си го поткаса јазикот кога му се караше...
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Фактот што тој самиот не пушеше сега му стана несекојдневен, како никогаш дотогаш да не бил свесен за тоа и дека тоа нешто го откри токму во овој момент.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Злокобноста од враќањето на тие две омразани црни птици, токму во тој момент, Кети не можеше да ја поднесе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И токму во овој миг идејата му дојде сама од себе: Таму беа поставени петнаесет слоја цементни блокови, врз цементните темели каде што лежеше заробената сенка.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој никогаш не дозна дали тоа се случи поради појавата на Бил кој потсетуваше на самовила - неговото минијатурно тело, светкавите зелени очи, густата бушава и замрсена коса - или пак тоа беше само случка што придонесе идејата да дојде сама од себе и токму во тој миг.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но, токму во таквата земја од мечтите, Христов минал низ суровата школа на печалбарството.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И тоа беше токму во тој миг кога ти влезе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
На нашата гордост и немаше крај, кога од прва рака ја дознавме, ексклузивната вест, дека токму во Француска 7 е подготвен и реализиран планот за распад на Источниот Блок.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Со многу лежерен шарм, со кафе и неизбежната ракија, високолитражните Срби, на самиот почеток, чисто онака дипломатски, му ставија на знаење на Енценсбергер дека штотуку пристигнал во храмот на српската опозиција, во дисидентското светилиште.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тие, кои велеа така, тврдеа дека центарот на светот, онаа точка на средното среде на небото цело и на ѕвездите и соѕвездијата, точката што и славен и пречесен Архимед Гркот ја барал, но не ја нашол, паѓала токму во одајата источна на црквата наша.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не се знаеше ни кој, ни кога, ни зошто го донесол записот таен, на книга сочинет, и го оставил токму таму, и каква е смислата на буквите, и каква е смислата на тие дејанија – да се донесе тој запис токму во нашето царство, во нашата пречесна црква, и токму во таа подземна одаја кон истокот на светлината што гледа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тајно биле сочувани само дваесетина такви штички, од кои едната била токму во домот на отецот на чудниот дојденец од Кападокија.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Одев и сакав да одминам, оти знаев дека Лествичникот не е таму, дека блудничи со девојката во источната одаја на гревот, кога одеднаш ми падна на ум нешто: можеби чашата на Соломон, изворникот изгубен на сите неволји и записи чудни, се наоѓа токму во неговата одаја, на место сосема видно, незаклучено, оти таму законот нема да ја бара, туку на место скришно и недостапно за виделото човеково?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се веруваше дека третото среде од трите средиња го означува центарот на светот, односно центарот на вселената, и се говореше дека токму во таа одаја паѓа идеалното среде на целата вселена, точката во која се сечат сите светови Божји.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Со други зборови, како што беше речено во моите воведни забелешки за феминизмот и модернитетот, феминистичката теорија како философија на полови разлики го пронаоѓа поимот за жена како историски есенцијален токму во оној период во историјата кога овој поим е деконструиран и разнишан.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Некаде токму во тој период го сретнав Филип.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Таа беше стујардес во аир Франс, па токму во периодот кога ти беше тука таа беше на некоја двенеделна обука во Сингапур.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Се збогуваме со Исмет и Марјета, ветувајќи дека утре, токму во 9,00 часот ќе се сретнеме покрај раскрсницата, на почетокот на Руга Анастас Дурсаку.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Потоа, токму во 12,00 часот се огласуваше кутијата обесена на една од гранките на врбата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Веќе ни беше навика токму во тоа одредено време кога беше и најголемата горештина да ја слушаме големата кутија која зборуваше за големите и тешки, но победоносни битки што се водеа на Грамос.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Треба да се забележи дека сите тие владини “контрашајки“, полиција, разни стражари и војска, коишто имале за цел да го спречат преминувањето на турско-бугарската граница од страна на македонските комити (за да се зачуваат добрососедските односи со Турција), не важело и за врховистите што токму во времето на Данев масовно ја преминувале границата во есента 1902 година и го дигнале познатото “Горноџумајско востание“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Одговорот на Сарафов бил токму во духот на неговите сфаќања: да се дејствува, да се урива, без разлика на време и простор.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Токму во ова време, додека траел процесот на економско-општествено назадување на Македонија, се родила и израснала една нова македонска генерација што во последната деценија на XIX век била готова да ја изврши историски определената мисија: по револуционерен пат да отвори нова страница во развитокот на македонскиот народ.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Токму во ова време гемиџиите ги привршувале последните подготовки за акција.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Повоената генерација на разузданите, “авто-центрични” индивидуи започна да се појавува токму во моментот кога новите психоделични-кибернетички мозочно- променливи технологии им станаа достапни на поединците. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 55 МАРШАЛ МЕКЛАУН ЈА ПРАВИ МОЖНА КВАНТНАТА ПСИХОЛОГИЈА Овие нови бебиња беа првите телевизиски видови, првите човечки суштества кои користеа електронски дигитални средства за да се приклучат и да се уфрлат во реалноста, првите што користат невротрансмитерски хемикалии за да ги променат сопствените мозоци; првите жители на “глобалното село” овозможено со помош на телевизијата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Падот на Берлинскиот ѕид беше дело на младите во потрага по индивидуална слобода.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Оваа студентска контракултура започна во Америка во 60-тите и беше раширена преку електронските медиуми. (...)
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А и ако на некој друг свет се оствари правдата за она што било изгубено овде, ако таму на онеправданите им биде вратено она што овде го изгубиле, тоа не е враќање на исполнувањето на животот, тоа е само утеха: она што во еден миг е изгубено, никогаш повторно не може да се надополни, затоа што изгубеното било потребно токму во мигот кога исчезнало.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Така што дури и да продолжи постоењето во некој друг свет, по смртта во овој, тоа постоењето во тој друг свет ќе биде само утеха.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се намести милиционерот пред бикот, ги рашири нозете, ја поткрена пушката и, без многу размислување за да не должи со стравувањето, пукна во главата на бикот, токму во ѕвездата меѓу очите.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Милиционерот... пукна во главата на бикот, токму во ѕвездата меѓу очите...
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Исто така, токму во тоа време во Софија се печатеше и драмата на М.Цепенков, а во репертоарот на Театралната трупа на Чернодрински се наоѓаа и драмските текстови на А.Страшимиров и Д.Хаџидинев.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но, токму во часот на овенчувањето на победничката, на бината излета бившиот свршеник на Чикита.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Во него, тој ќе напише дека Држиќ, токму во нашево време станал „личност за која покажуваат жив интерес не само стручњаците-историчарите на книжевноста, туку... го осмислуваат во своите творби и разни уметници: писатели, музичари, скулптори...
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ова ме наведува да се прашам што би напишале луѓето кои ги користат и чувствата и мислата истовремено, ако за тоа имаат можности на билетите или на некоја дозволена површина за пишување после гледањето на претставата продуцирана од наша театарска куќа, а во која токму во Годината на македонскиот јазик, се зборува на англиски?
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И додека на село никој не носел ништо под својата облека, луѓето во градовите, кои токму во тој период доживуваат експанзија, почнале да користат долна облека.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Се сеќавам, на крајот од претстава што беше дел од содржината на еден театарски фестивал, актерот што седеше до мене во публиката, изреагира бурно токму во мигот кога еден од актерите наредени на сцената како пред стрелачки вод, почна да аплаудира.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Овде е возбудата на славењето на Неговото име“, си помисли, „овде, на папирусов, токму во овие празни, формални поздрави“.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Првиот конфликт го имаа токму во клубот кај што пушташе музика.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И големината на бесмртната човечка душа е токму во тоа да си го прости себеси гревот свој кон брата си, гледајќи дека и овој му го простил.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Но знаеше дека во неговиот филџан виде уште нешто, нешто што го протолкува токму во тој миг, кога му се отвори сосема свесна дека ќе ја рани, ќе ја убие така закован во нејзината утроба.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Таа не умееше да му каже ни тогаш, по толку време, по речиси цел еден живот зад себе, зошто љубовта за секого од нас се крие токму во еден, а не во друг човек.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Веднаш по паѓањето на Ѓорчета, токму во спротивен правец од Младичот и Ивана, почнаа да бегаат некои луѓе. Веројатно исплашени од пукањето.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Не гледај ме така, ти се молам. Премногу крв имам на себе за да можам сега, токму во овој момент, да се откинам од нив.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Зар не Ви паѓа в очи дека посетите на таа жена паѓаат токму во моменти кога Вие имате средби од - интимен карактер?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Но токму во ова последното е, ми се чини, тајната за подобра иднина.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Та зарем не е токму во тоа она најголемото во луѓето.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Таа дојде така ненадејно. Токму во часот кога наполно беше заборавил на неа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Но токму во тие спокојни денови и мирен живот за Профим, дојде Грдан, кој беше подолго време заскитан по светот, и почна да су го бара парчето имот што татко му го оставил на брегот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Дознав конечно каде е мојата Срцка. Во напливот на емоции, токму во мигот кога беше музичката пауза, говореше толку гласно што овој говор го слушаа сите во салата. Звукот стигна и до ушите на Душка и Роска.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Е, токму во изненадувањата се крие убавината на тајната.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Седната на една од клупите во паркот, се виде како почнува да тоне, токму во најцрната точка од вителот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Господе, што е ова? - се прашуваа сите, за писмото ниту Рада немаше поим како можело да дојде токму во нејзините раце.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Знаеше дека токму во тој автобус се наоѓа нејзината внука.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Знаејќи што ја очекува годишниот одмор го зема токму во овој период.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се врати во фотелјата токму во мигот кога Томо се врати од утринската прошетка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сигурно е веќе зрела. Тој ја имаше токму во цветот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Одеднаш ми падна на ум дека попладневното кафе, кое уште како ми беше потребно, можам да го испијам токму во „Знак прашалник“, па отидов право на улицата Крал Петар.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И секогаш, како за инает, нешто ќе му се залепеше на мундирот: или парченце сено, или некакво конче; згора на тоа, тој поседуваше особена дарба – кога оди по улица, да стигне под некој прозорец токму во мигот кога низ него се исфрлаат најразлични гадотии, и поради тоа на својата шапка секогаш ќе понесеше корки од лубеница и диња и слични глупости.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На Акакиј Акакиевич му беше непријатно што дојде токму во овој час кога Петрович е лут; тој сакаше да нарачува кај Петрович нешто кога последниов е веќе малку поднапиен или, како што се изразуваше жена му, „го удрила матната в глава едноокиот ѓавол“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Крај нејзината шолја лежеше обетка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На одреден начин во расчекор со своите современици, тој дури се реши да раскине со Хердер, токму во моментот кога севкупната интелектуална Германија подлегнуваше на утешителската привлечност на неговата мисла.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Токму во овие загрозени слоеви противмерките како што се образованието и лекување на наркоманите даваат најмалку резултати, а општествените мерки и можностите за позитивни промени се најслаби.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Од двата европски модели за нацијата, Третиот свет во најголем број случаи го усвои оној полошиот и тоа со активен благослов на учените луѓе од Запад. (...) Имено, токму во моментот кога на другиот човек му се враќа неговата култура, му се одзема слободата: неговото сопствено име исчезнува во име на неговата заедница; отсега тој е само примерок, безличен претставник на еден посебен вид суштества.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Неспособноста да се објасни на­чинот на кој ќе се ограничи потрошувачката, посебно загрижува поради фактот дека поголемата потрошувачка речиси сигурно би го влошила општественото раслојување што го следи проблемот на наркоманијата и би довела до нејзина концентрација меѓу сиромашните или оние што се на самиот раб од сиромаштвото.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Постојано се појавува, токму во тоа време.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Овде, токму во центарот на мојот универзум.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Разбуричкав низ фиоките на сознанијата и го најдов фајлот кој беше потребен токму во тој момент.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Потоа следи доаѓање на тој момент и пуштање стрели токму во центарот на одвивањата.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Или, пак, некој ќе ми каже дека токму во тој дел од денот помислил на мене.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Таа е најсилна токму во мигот кога почнува со подлабок здив да се живее својата мачно сочувана различност, којашто веќе не ја засега јавното неодобрување.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Севкупното сознание за мојата животна грешка, која ме доведе до слепа уличка, се состоеше, зачудно, токму во неизвршувањето никакви злосторства.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Па сепак, токму во прозата на Чинго интензивно се наметнува тој проблем - врската меѓу неговата литература и говорните и фолклорните јазични структури.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Таа војна кај нас беше само лажно дисциплинирана со комунистичкиот мир (што, сепак, според Еуген Финк, е „забрана на смртта”), но токму во него маскираните тагови дотуркаа до највисоките хиерархиски места, и во моментот на историска шанса за нов зов на Нацијата, за фашизам (според Финк, „очитување на смртта”), тие излегоа од своите заклетвени пратемници - од коишто изнурнува и божицата Кали, не како Примавера, туку како ждерачка на лешеви - и удрија со современа воена техника, сепак, амулетно, сѐ уште користејќи касапски ножеви, на сето она што беше југословенско, што не се одзва на повикот на божицата Нација.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Од сликарите, времето најмногу го потврди Макс Бекман (којшто токму во изминатата и оваа година имаше неколку бележити ретроспективни изложби низ светот), но тука е и незаобиколното историско значење на уметничките групи „Мост”, „Синиот јавач” и „Нова сецесија”, кои околу себе обединуваа мнозина важни сликари (Нолде, Кирхнер, Кандински, Кле, Грос, Дикс...).
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Но исто така токму во виртуалното се чува минатото, бидејќи оваа ефемерност не престанува да тече понатаму во она што е „најмало”, што упатува на промена на насоката.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Лакхдар не знаеше дека Жид беше еден од моите најчитани автори во младоста.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Служењето војска се сметаше како највисок патриотски чин, како апсолутен доказ на машка храброст, доблест, чин, токму во времињата кога Европа беше најразделена, а меѓу Франција и Германија беше најголемата и најкрвавата граница во Европа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Подоцна дојде до крвави партии, со процеси и жртви Во тие денови, во знак на верност кон мојата иницијална професија француската книжевност, токму во воениот логор на Бањица со себе носев и ја читав книгата на францускиот поет на романтизмот Алфред Де Вињи Служењето и величината на воениот позив.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сета драма во владеењето со судбината на палестинскиот народ, да му даде своја држава, во идните години ќе растргнува токму во опцијата да се создаде мултиетничка и мултиконфесионална и демократска Палестина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Му зборував за впечатоците од некогашните читања, а тој ми зборуваше за Дневникот на Жид, за пасажите кои се однесуваат на неговиот престој во Ла Марса, токму во домот во кој бевме, како и за книгата Враќање од СССР.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Арафат, и при нашите средби многу години подоцна, ќе рече дека уште на почетоците верувал и постојано велел дека иднината на обединета Палестина, ќе биде демократска, а не конфесионална, гарантирајќи сигурност за сите нејзини граѓани: Евреи, христијани и муслимани.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој подолго време го гледаше Камилски отколку што тој можеше него да го види, бездруго поради ослабениот вид, токму во времето на денот кога требаше да биде извршена операцијата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој, навистина, му пишуваше на Али Фети, токму во времето кога тој беше министер за внатрешни работи, непосредно пред да биде испратен во заточеништво од англиските окупатори на островот Малта, но Татко не веруваше дека тој некогаш го примил неговото писмо пишувано со младешка жар и искреност.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Идејата на двата лика да направат мал речник на турцизми кои трајно ја запечатиле трагичната судбина на балканските народи, влијаејќи на нивниот менталитет, иако наликува на наивизмот со кој навидум Хермоген и Кратил кај Сократ расправаат за вистинитоста на имињата, станува магистрална филозофска идеја на овој одличен роман.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се случуваше токму во времето кога Монтескје во XVII век ги проповедаше своите идеи за топовите кои ги уништуваат топовите, за деспотските режими кои не можат да имаат фундаментални закони, за републиканската влада која во срцето го има народот, за облиците на издвоената власт (парламентарната, извршната и судската), ние во Османската Империја да го одржувавме во живот кадијата, исламскиот судија кој донесуваше одлуки во согласност со шеријатското право...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
XLIV Татко не можеше ниту во најоптимистичките варијанти да поверува дека трагањето по османотурцизмите со веќе изветвена конотација, посебно заемката кадија, со сите изведенки толку силно ќе го разбрануваат неговото сеќавање на минатото, одамна заклучено длабоко во себеси и што беше најнеобично првите зборови кои започна да ги разгледува најсилно го осветлуваа и го будеа неговото цариградско време збиднато меѓу 1919 и 1914 година, токму во цутот на неговата младост.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Старова цели и погаѓа токму во сржта на овие горливи прашања: до каде е Балканот, од каде почнува светот, и зарем не е таа имагинарна интелектуална дистинкција на Големиот Сјаен Свет и Малиот Темен Балкан само проекција на нечистата колонијална совест на Европа и светот?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На тој ненадеен шепот му придаваше различни значења, понекогаш токму во тие мигови извишувајќи ја својата песна како одговор на изминатото време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И токму во тие години, но и порано, се сопира природната и социјалната еволуција на детето, радикално му се сече потеклото, семејната врска, му се менува религијата од христијанска во муслиманска, се станува целосно зависен од Империјата, посебно од императорот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ме погледна низ полузатворени клепки и знаев дека ја совладуваат чувствата и дека можеби токму во тој миг ќе ми ги подземе рацете, ќе ме повлече и дека двајцата ќе полетаме за, конечно, да ја прелетаме оваа долга, бескрајна ноќ.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Потоа Гоше и Мурго, слични со своите долги, проретчени, седи коси, разбушавени и омалаксани, мируваа до пладнина и токму во 12 часот започнуваше операцијата надгледување.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
И токму во тој момент се случи она значајното - доколку, навистина, се случи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Токму во Внатрешната партија воената хистерија и омразата спрема непријателот се најсилни.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На шестиот ден од Неделата на омразата, по парадите, говорите, извикувањата, пеењето, транспарентите, постерите, филмовите, восочните фигури, удирањето на тапаните и завивањето на трубите, по тропотот на чизми во марш, чкрипењето на гасениците на тенковите, брчењето на бројните авиони, пукотот на топовите, по шест дена исполнети со сето тоа, кога големиот оргазам наближуваше до својот климакс, а општата омраза спрема Евразија завршуваше во таков делириум што толпата, само да можеше да ги дограби оние две илјади евразиски воени заробеници што требаше да бидат јавно обесени на последниот ден од прославата, без секакво сомнение ќе ги раскинеше на парчиња со сопствени раце - токму во тој момент беше објавено дека Океанија сепак не била во војна со Евразија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но токму во тој момент тој легна на подот од ќелијата и се фати за едно од железните столпчиња што ја потпираа клупата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но она што навистина го потсети на неа токму во тој момент беше несносната горештина на тоа попладне, од која му изби пот по челото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но токму во тој момент толпата ги притисна еден кон друг и нивните раце случајно се сретнаа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој помисли, со еден вид вчудовиденост, на биолошката бескорисност на болката и на стравот, на предавството на човечкото тело кое се вкочанува токму во моментот кога е потребен некој посебен напор.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можеби токму во овој момент вика од болка.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Утре е среда, се случи двапати токму во среда да доаѓаат писма. Можеби и утре ќе дојде.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Генијалноста на Ешер е токму во тоа што успеал да смисли, но и да нацрта десетици полуреални и полумитски светови, исполнети со Чудни Јамки, во кои како да ги повикува гледачите да влезат. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 31 Гедел Во Чудните Јамки кои ги сретнавме кај Ешер и Бах, бесконечното и конечното се во постојан конфликт, што остава парадоксален впечаток.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
РЕВШИН: Значи, токму во оваа соба... Тух-тух-тух.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Измените и дополнувањата на ЗРО од 1995, 1997, 1998, 2000, јануари 2001 и април 2003 – сите, без исклучок, содржеа одред- би кои многукратно ги намалуваа работничките права токму во оваа област.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Така, мерките за намалување на правата на работниците во период 1993-2003 година беа најдрастични токму во оваа сфера.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Сепак, практиката покажа дека помеѓу основните и најчести причини за дискриминирање при засновање работен однос се субјективните преференци на приватните работодавци, врз основа на роднинска поврзаност („непотизам“) или пријателски врски („протекции“) – а, токму во врска со ова, не беше понудено соодветно законско решение.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Имено, Судот, со право, оцени дека оваа материја не може да биде предмет на уредување на подзаконски акт на министерот, бидејќи со ова законски дадено овластување се врши противуставно проширување на надлежноста на еден инокосен управен орган и тоа токму во сферата која, согласно изречната уставна одредба, се уредува само „со закон и со колективни договори“ (чл. 32, ст. 5 од УРМ/91). 56 т штрајкот, од свои средства, да им обезбеди надомес­ ок на плата за времето на штрајк на работниците кои учествувале во него (чл. 241, ЗРО/05); д) и, конечно, намалувањето на овие права се гледа и во сферата на прекршочните одредби: •  за работодавачот, наместо поранешните две казниви дејствија (ако примал нови работници за време на штрајк или ако ги спречувал работниците да учествуваат во штрајкот – чл. 17, ЗШ/91) – сега постои само едно казниво дејствие, а тоа е она кога работникот кој организирал или учествувал во штрајк, организиран во согласност со закон, го стави во понеповолна положба од другите работници (чл. 264, ЗРО/05); •  од друга страна, пак, порано беа предвидени само две прекршочни одредби за работникот (кога тој ќе одбие соработка со работодавачот која има за цел да се обезбеди вршење на минимумот работа што обезбедува сигурност на луѓето или кога неоправдано ќе одбие да изврши налог кој има за цел извршување на некои меѓународни обврски што ги има државата – чл. 19, ЗШ/91) – додека сега се воведоа три нови казниви дејствија: (1) ако синдикатот, односно здруженијата на синдикатите, не најават штрајк; (2) ако започнат штрајк пред спроведување на постапка за мирење, предвидена со овој закон, односно пред спроведување на друга постапка за мирно решавање на спорот; и/ли (3) ако во писмото за најава на штрајк не ги наведат причините за штрајк, местото, денот и времето на почетокот на штрајкот (чл. 266, ЗРО/05). 3.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
ТОКМУ ВО ТАА ЕСЕН кога Сирмевци се приготвуваа за свадби, седеа група агалари во едно од прилепските кафиња и слушаа како еден од нив раскажува; кога, одеднаш се разнесе силна смеа во кафето: – Ха-ха-ха-ха – се насмеа слатко прилепскиот кадија и ги погледа агаларите околу себе со извесна иронија на лицето, слушајќи го оној пред него да раскажува како во прилепската нахија имало раја непокорна на султанот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Не може да се помири дека ртењето ќе трае девет месеци и дека треба да го роди токму во одајчето, во испосничката келија на Димостена.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И токму во тоа е убавината на Америка: не во она што е денес, туку во она што може утре да стане.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Пароксизмот на сталинистичката гротеска ми беше приреден токму во родниот град, при самото минување на истата граница која, пред триесет и седум години, во времето на фашизмот, ја минавме тајно, низ Езерото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Зар не согоре Мајка во својот живот токму во љубовта кон семејството?!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И тоа се случи токму во пролетта 1993 година, во чудесниот провансалски Арл, во кој се чувствуваше опојната миризба на расцутените лаванди, на рузмаринот, на маслинките, низ нивните сенки, со боите на божилакот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Обајцата беа среќни што заминувам токму во Франција.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
XV Мајка си ја криеше својата љубов, својата голема љубов, најсилно почувствувана токму во тоа дамнешно патување во Италија, заедно со Татко.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Меѓутоа, социологијата игра една друга важна уло­га, поинаква од споменатата, и која доаѓа до својата зрелост токму во перио­дов на постмодернитет.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но иронијата беше токму во тоа што во мојата глава Човекот што премногу знаеше беше завршен пред Виенскиот валцер”. œœ Човекот што премногу знаеше (The Man Who Knew too Much), 1934 г.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во почетокот на 1944. година, Дибифе направи збирка од извонредно сликовити и упадливо динамични детски цртежи, впечатливо слични со делата од раните и средни 40-ти.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Враќајќи � се повторно на уметноста по седумнаесетгодишна пауза тој се сврти кон детската уметност 1942. токму во горе споменатиот контекст, и кон „art brut”, 1945. година, како што тој ја нарекуваше „работата создадена од луѓе недопрени од уметничката култура”, вклучувајќи ги тука и децата.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Социологијата нуди еден информативен, мудар, просвет­лу­вачки коментар за секојдневното искуство - коментар што станува составен дел од тоа искуство и на тој начин збогатувајќи го, ширејќи ги хоризонтите.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Постариот внук му се обраќа со плачни очи: - Изворите на нашите фантастични претстави за младоста избиваат токму во оној стадиум на животот кога годините ги разурнуваат развиените форми на апстракција и посредно расудување, Дедо, (во меѓувреме дедото мора да седне, зошто помалото внуче му ја отсечува едната нога до коленото), наивно е да веруваш дека твоите спомени ја чуваат младоста неизменета.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Та нели тој задоволство наоѓа токму во возбудата од она што со леснотија му го шета моливот по белиот лист хартија или прстите по тастатурата да нанесуваат знаци по виртуелниот празен простор на екранот пред него. Сега Едо ги имаше сите Едовци.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
И, се чини, токму во моментот кога тој штамата во мракот ја имаше проникнато до нејзиното можно дно, чу... Не знаеше што чу!...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Затоа токму во таквите најтешки и ризични ситуации човек има потреба искрено да проговори со некого. Да се истуши што се вели.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А авторот токму во тоа сакаше да го разувери. Колку што ќе успее.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
И покрај заслугите што ги имаше во борбата против фашизмот и домашните предавници, Трим Тоска, по војната, задолжен од Партијата за „братството и единството на народите” во крајезерската земја, не беше без амбиции еден ден да помине и во Републиката, според поволниот клуч на малцински структури, на некоја висока функција, токму во времето кога и децата ќе стасаа за студии.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Игор Лозински продолжи: - И токму во таа еуфорија на жртвување, против ,,саботерите” во механизмот на душата на поразениот јаничар, само со нова победа, можеше да се надомести поразот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Таа како да беше задолжена да ја одржува семејната гравитација во родното место, а Татко семејната рамнотежа ја гледаше токму во поместувањето на семејната гравитација.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Почна да се плаши дека или не ќе може да издржи или ова тропање ќе му го одземе задоволството на раскажувањето токму во моментот кога ќе дојде до поентата на анегдотата, до неочекуваната тепачка што требаше да предизвика смеа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Поради некои според мене сѐ уште нерасветлени околности Вртанов беше оценил дека токму во мојата личност може да се види идниот шеф на одделението па затоа настојуваше навреме да се здобие со толку посакуваниот статус на доверлив соработник.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Мисионерката и не претпоставуваше дека куќарката во која престојуваа е оддалечена само половина километар од најблиската воденица, и дека токму во таа воденица, три умешни селанки ги расукуваат корите за пити и ги готват сите оние јадења за кои таа имаше многу високо мислење.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Што се однесува до постапките на Раде кон мене, одамна имав заклучено дека се однесува со внимателна наклонетост, иако, според неговите сфаќања, ние, луѓето од перото, бевме претставници на некоја чудна фела, недоволно дефинирана во ставовите; млитава во односите; недозволено либерална во постапките, и тоа токму во моменти кога ни бил потребен поцврст фат!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но не само што не можам да се вратам дома, туку и не смеам“, додаде таа. „Токму во тоа е проблемот!“
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Токму во четата на Крстиќ, Раде се стори со матарката спомната на почетокот од приказнава.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Зошто ја прифати понудата на Крстиќ да се пријави доброволец токму во неговата чета? На ова прашање можни се два одговори.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Го сврти погледот кон влезната врата која не беше најдобро осветлена и дури тогаш успеа да забележи две- три сенки зад стаклото што токму во тој момент се раздвижија.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Каде на друго место ќе ја видеше ако не беше наминал токму во понеделникот, во канцеларијата на другарот Јаким, за да интервенира во врска со случајот Чардаклиеви?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но во собата токму во моментот додека ги составуваше првите реченици од писмото за другарката Маре влегоа другарите. Навистина не ги очекуваше...
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не би можел сега да објаснувам која беше причината што токму во тој дел од разговоров решив да спомнам дека посредно и јас имам учествувано во жалниот настан со Раде.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Секому му е познато дека во тие години токму во нашата земја беше сместен Пеколот, или барем некој негов дел, третиот, петиот, седмиот, но во секој случај барем еден од неговите девет кругови.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Инаку, Анастасија кога не е зафатена со секидневните обврски и кога е вистински осамена најумешно ги средува тантелите на спокојството токму во спалнава.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Затоа проверував со третиот, најмалиот, „Olimpikus“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Дали можеби таа, во својот, за мене долг и непознат живот, доживеа неубаво искуство со маж, кој поради друга жена ја оставил без збор?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Тогаш сите од маалото со часови зјапавме, напикани токму во подрумот на Мики, во и меѓу нозете на девојките и жените што стоеја пред продавницата „Громби“ над нас, врз подрумските решетки, а кога понекогаш ќе задуваше ветерот на кој му го заборавив името, тоа го доживувавме (молкум) како премиера.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Седната на една импровизирана клупа на плажата, широка штица прикована за два трупца, Надица ме потсети дека токму во нејзината париска гарсониера го слушнав гласот на Киш.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Претполагам дека токму во тоа е неволјата - во ниту еден поглед не бевме ништо друго освен она што сме, не се ни обидувавме тоа да го сториме, додека поголемиот дел од светот се напрегаше да биде нешто друго, понекогаш и нешто сосема друго.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ах, поткровјето е темно, пријателско место, преполно со Времето, и ако застанеш токму во неговото средиште, мирен и исправен, со втренчен поглед, мислејќи и замислувајќи, насетувајќи го Минатото, исправајќи ги рацете пред себе за да ја почувствуваш Дамнешнината, тогаш зошто не...
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Но најстрашното веројатно се случувало токму во тие моменти кога тој очекувал совет, согласност а можеби и насрчување, а нему молкот му одговорил, никој друг.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
На пример оној ден кога, додека се качував по затворските скали наеднаш станав свесен дека токму во тој простор нашата сенка е секогаш со нас, не нè напушта туку се чипчи до нас, нè следи, како да се плаши да не нè загуби!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но редно е сепак да додадам дека ваквото мое размислување произлегува од познатата навика многубројните наши болки и страдања да ги споредуваме наоѓајќи токму во тие споредби утеха.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Веќе сум уверен дека тој токму во моментите на таквата моја замолчаност му се посветува на она негово упорно копање низ внатрешнината на моите помисли и тоа само со сврдлињата на сивите како челик очи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Никој не знае кое време го избрал за свој придружник нашиот пријател, - реков - не смееме дури ни да помислиме дека сме негде близу до вистината.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Потоа додаде дека со проблемите што јас сум ги актуализирал се бавеле други специјалисти за оние Кои не се токму во соответното одделение на Бардовци.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А моите размисли како да растеле токму во таква градина!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И токму во моментот кога сме спремни да ги прифатиме сите негови понуди и совети, тој неочекувано ќе изнесе пред нас нови созананија со почудни противдокази.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Еден несреќник се стрчал по гласот на жена си.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Деновиве имавме чудент случај токму во смисла на реченото.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А токму во тој момент, можеби поттикнат од измислиците што ги бев изнарекол , Зрновски ја фати раката на Јана, ја приближи до усните за да ја бакне а потоа ја потсети: - Еј, заборави да ми одговориш, дали ти се допаѓа овој млад човек или не?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И уште нешто: во сивото здание ниту еднаш не помислив дека треба да се скријат чувствата, или дека треба да ги избегнуваме насмевките и солзите.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ги броев во себе глупостите што можеа да бидат искажани токму во овој момент, но единствената вистина што ги надвишуваше сите умувања и шепотења беше сепак неповторливото сипење на грутките врз сандакот и нивното тропотење.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сончко насетуваше дека токму во таа соба е Зорица, но не можеше никако да се пробие во неа.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
А токму во слабоста се раѓаат вините.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Живееше повеќе од две недели токму во ова сопче.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Иди и погледај ја таа фабрика, самиот ќе се увериш. И сега работи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но веднаш ме сепнува прашањето: зар е само тој таков кога се во прашање жените?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сѐ она што е сторено го сторија неговите раце.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Неговата најголема умешност беше токму во тоа, да го раздвижи она што никогаш се нема поместено од своето место.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Убавината на бегството пред студот е токму во повторното враќање, кога студот, немоќта се премавнуваат во топлина, победа.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Замката на политичкото и сексуално ослободување на жената беше токму во тоа што на жените им се влевала вера дека се жени: тогаш идеологијата на женственост е таа која ја зема превласта, а правото, статусот и идејата, сето тоа победува со верување во нивната сопствена суштина.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
“ - Александар (токму во тој миг, кога сакаше да им даде знак за напад на своето крило): „Слушам добро што ми порачува Пармениотн, ама тоа не ми се допаѓа.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Тоа го посочи и вашата соученичка која токму во насоката за одржување на хигиената го заврши започнатиот расказ - Одгриз на срцето.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Па токму во врска со тоа е моето прашање, ме сфаќаш, тато?!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
А токму во тоа го гледам чекорењето напред!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Албанскиот полиграф Фаик Коница, големиот пријател на Гијом Аполинер, во еден брилијантен есеј, за Природните и вештачките јазици, пишуван под псевдоним, (книгата која ја пишував за нив на француски јазик ја спомнувате во писмото), поттикнат од Маларме, ќе рече дека во секој јазик постојат темни, непреводливи зони и токму во нив се крие идентитетот на еден народ.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ги поврзуваше работите: зошто токму во провансалскиот Арл, недалеку од нејзиниот Фрежис, четиринаесет години по патувањето во Албанија, го напишав овој роман.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
- Е токму во тие денови некој донесе писменце од тате во кое тој пишуваше дека е ослободен од логор во еден остров на море, бидејќи се јавил како доброволец и дека верува оти додека стигни писмото дома, тој цврсто ќе ги бие Италијанците...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Можеби токму во тоа е моќта на тие зборови, што се непознати, а истовремено блиски, толку се маѓепснички и привлечни и можеби затоа Господ Бог преку нив е семоќен што тие секому не се познати?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ние тројцата браќа одевме таму да го чекаме, тој не се погоди да дојде токму во тоа време кога ние го исчекувавме.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Таа сигурно нешто ќе заборавеше пред тргнување, ќе се враќаше да ја заклучи вратата, да провери дали го исклучија плинскиот шпорет или можеби ја заборавила цигарата неизгасена во пепелникот и ќе стигневме токму во моментот кога возот тргнува.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Веданче, - ми се обрати токму во тој миг.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Се исправи на креветот и рече: - Е, проблемот е токму во тоа, што јас не знам за што би пишувала.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Заминувајќи од училиштето, никако не успеав данајдам одговор на едно прашање што ме мачеше: Како бабичката дозна каде учиме, и како дојде токму во нашето одделение?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Всушност, постои прашање на системот од координати на кого се реферира, како Leonardo да имал интуиција за она што ќе стане, токму во онаа епоха кога Duchamp ги сликаше своите тела во движење, една ограничена теорија на релативност.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Оние, што би сакале подолго да размислуваат за оваа паралела, ги упатуваме на делото на Hock посветено на маниризмот, Die Welt as Labyrinth, на француски преведено под малку воздржан наслов Лавиринтот на фантастичната уметност. (7) Ќе додадеме, за да му вметнеме одредена вредност на споредувањето кое овде ќе се обидеме да го спроведеме, дека откривањето на вистинскиот лик на Leonardo da Vinci не случајно се одвиваше кон крајот на минатиот век, токму во годините кога Marcel Duchamp го бараше својот личен пат, по кој наскоро и тргна.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Овде, без сомневање, ако треба да се расплеткаат сложените односи во кои беа заплеткани Duchamp и неговото семејство, клучниот настан од биографијата не би била, како што произволно тврдат многумина од неговите биографи, неговата вљубеност во сестрата Suzanne, туку тоа што токму во моментот кога ја започнуваше каријерата, кога и самиот беше на пат да стане сликар, го оневозможија неговите сопствени браќа, кои беа, ако смеам да ја направам таа грда игра со зборови, негови апрови (SES PAIRS); тие свечено дојдоа како гласници, со црни одела и вратоврски и му ставија на знаење дека треба да ја повлече својата слика Акт што се симнува по скали.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Тргнувајќи оттаму, можеме да се запрашаме дали Duchamp-овиот проект самиот да произведува пигменти, од почетокот до крајот на процесот, тргнувајќи од природните материјали, металот, прашината или чоколадото, се состоеше токму во тоа да ги произведе „првобитните” бои, т.е. творечкиот процес да го приближи до неговите извори, моментот кога се насобира глина во ступа, значи по узор на ренесансните мајстори (каков што е Leon- ardo кој самиот ги ситнеше боите во својата bottegha), како некаков заколнат ерген - што токму и беше - своето чоколадо.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Славната футуристичка изложба во Париз стигна во јануари 1912,, токму во времето кога го сликав овој Акт.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
А токму во тоа време се чувствувала поарно, но потоа од грижи ѝ се влошило здравјето, температурата ѝ се покачувала.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Бевме во една српска куќа, тука имаше една жена која многу ме засака и ми рече: Немој да се грижиш, ако нападнат балистите јас ќе те скријам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ветувањето го поткрепи со тогаш скорешна случка: една партизанка бегајќи пред непријателот, дошла токму во куќата каде што бевме и ние.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тетка Перса не ѝ кажа зошо токму во Света Богородица кога Света Мина е поблиску, веројатно што обесчествувањето се случило на денот, на нејзиниот ден, на нејзиниот Голем ден! На Голема Богородица!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Точно знам како се чувствуваат и што сè доживуваат сега, а желбата да бидам со нив таму ми е толку голема што ме прави да бидам неутешна, оти е неостварлива.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Денес е петок и моите другарки, сестрите – близначки Вања и Тања, токму во овој миг се наоѓаат во Евродизниленд во Париз.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Целата оваа драма ми се случуваше токму во најгустото, кога требаше да се полагаат испитите. ***
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Потоа првата прилика, особено кога се работи за врска, упаѓаат токму во комбинација со девојката на другарот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Истрча во градината, се скри меѓу рибизлите и почна да размислува: млекото на неговото братче се згорче кога тој се налути дека не му го дадоа нему да го испие; забот на дедо му испадна кога за нешто му се караше, а Димче гледаше токму во тој заб и посака да му испадне; јазикот на мајка му се заврза кога тој утрово си помисли: „Да ти се заврзе јазикот!“ бабата си го поткаса јазикот кога му се караше...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)