толку (прил.) - бев (гл.)

Зарем толку беа заслепени да не ги видат последиците од уништувањето на козите?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Погледнав внатре и, уште еднаш ја истресов. Толку беше.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Додека Тејлор висеше на него, типот извади нож.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тогаш Тејлор слизна од него, ја грабна капата од мојата глава, отрча до прозорецот со капата преку неговата тупаница, го скрши стаклото и почна да вика: „Помош! Полиција!“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Одненадеж, Тејлор скокна врз него. („Имав впечаток дека скокам на челична статуа. Толку беше јак“, ми рече подоцна Тејлор).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сакаше да викне, да го грабне тој „пезевенк" за врат и тука на столчето да му ја извади душата; да им викне барем на мајка си и татко си дека нема тоа да стане, но толку беше возбуден, така што немаше ни ум во главата ни сила во снагата, ни воздух во градите ни да мрдне, ни да проговори.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На разделување Борис љубезно го покани Толета: — Ајде, брат Толе, да те водиме во Бугарија, да се одмориш малку.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мојот домаќинлак толку беше.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Татко, колкуи да беше среќен што беше примен за судија, толку беше и задоволен што си најде потаен советник, но и заштитник за својот проект.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
А можеа и ништо да не зборуваат, толку беа доволни самите себе си - во таа тишина ранливо што ги примаше сите обиди да ја нарушат.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Уморни дотаму што главите им паѓаа на градите и рацете им беа како мртви во скутовите, седеа околу огнот што го беше наложил возачот и толку беа гладни што на никој не му се стануваше да донесе барем леб и некоја конзерва да стопли.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Толку беше занесен, што за малку, за прст земја ќе запреташе нешто што за миг блесна сред црната земја.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Еве, толку бев блиску до неа, а таа не се помрдна.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој ден толку беше занесен и забрзан што сосема заборави на весникот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
При тоа убаво си ја чукна главата од железото но толку беше преплашен та не почувствува никаква болка.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тој ден толку беше занесен и забрзан што сосема заборави на весникот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Еден со друг не можевме да се видиме. Толку беше густа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Последните недели од животот на Сара толку беше видливо нејзиното исчезнување од овој свет, а сепак сите верувавме дека тоа е нешто што ќе мине.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сите, освен таа, иако тоа никогаш не го кажа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во тие стравотни денови на земјотресот се плачеше и за сосема непознати, ни видени ни чуени, толку беше страшна таа трагедија.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Боже, зар толку бев страшна во твоите соништа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
ИЛИЈА: Таа толку беше уплашена да не беше во сознание!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Зарем толку беше, само за?... (немоќно се спушта на столот, другарките исплашени ја исправуваат).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Толку беше големо тоа негово откривање за себе, дека тој ете пак може и да сака нешто на еден ваков див и само негов начин, да го сака токму вака незаоглавено, дека не го имаше заборавено тоа ниеднаш досега и дека никој не успеал да му го одземе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Е, добро што сте добри, вели вујко, така и треба, рече и си отиде. Толку беше.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Толку беше опулен народот. Колку и добитокот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- На сиромав, вели војникот, ни сиромаштијата не можеш да му ја земеш, И после се скина фронтот секаде. - Толку беше, си рековме. 212
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
До толку беше впечатлив што тетка златарка ми прати ишарет и со пантомимата, колку што сфатив, сакаше да ми каже: „Парче како спроти тебе, не го пропуштај“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Точно толку беше влегувањето во клубот, педесет марки.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Ја погледна и дури и самиот се изнасмеа: толку беше голема разликата!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Толку беше возбуден, занесен. Но веднаш се созеде.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Зар толку беше лесна што ја однесе првиот малку посилен ветрец.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Од овој двор толку беше далеку Големата вода.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Така занесено вареше, клокоти стриче Секуле, чиниш грнче со грав, толку беше занесно што нѐ понесе и нас.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Господе, толку беше далеку животот од ова место.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Тој толку беше занесен, отпатуван, што не забележал дека завршивме со пеењето, дека знамето веќе се вееше.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Сите чекавме, сите бевме во треска, колку што се наближуваше денот - толку бевме понеспокојни.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Море, таа ќе појдеше и до митрополитот, толку беше лута.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Небаре бакарот на неговите ибрици усвитено испаруваше, толку беше жешко таа пуста вечер.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сакаше да му истрча во пресрет, но толку беше исплашен од мајка му Марша, што остана и натаму во собата.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Толку беше. Мислам дека малку и се насмевна.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Овој град, Струга, толку беше блиску просторно, не повеќе од дваесетина километри од родниот град Поградец, а толку далечен по неизвесностите што ги носеше по новиот живот на семејството.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Откако собра сили и ум, и виде оти е сам, толку беше при себе, повторно продолжи да ѝ се заканува на реката: „Ти нема спас, и тебе и на твоите јагули, кои ќе ми оделе божем во капиталистичките мориња и ќе ми се враќале оттаму!!! Прикаски за деца.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Уште в мугри побратимот го мина куќниот праг, како да влегуваше во легенда, толку беше неизвесна можноста за неговото враќање.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тој не знаеше дали се плаши и одошто, дали се срами и зошто, само толку беше исплашен, цел се тресеше засрамен, цел зацрвенет како пиперка, иако дотогаш беше жолт како тиква.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ги собраа со Петрета и Кулета јајцата и поскурите, им даде и ним по дееетина дваесет јајца, по две-три поскури и му ја нарами торбата на Петрета да ја однесе кај него, оти толку беше „лесна“ та сам, така стар, не можеше да ја однесе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Бев сам со Мајка. Таа ги отвори сосема очите и, стегајќи ми ги рацете, со тажен глас ми рече: – Сине, толку беше моето!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Зајачето Шарко толку беше изморено што заспа, мислејќи дека Лисицата си отиде.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Тој се срамеше да зема од Димче јадење, но толку беше гладен, што попушташе.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Толку беше прочуена, што во времето околу Илинденското востание и не се криеше.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Толку беше страшен овој човек сега ноќе.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Господи, толку беше неразумна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Толку беше она што авторот за Едо Бранов од Струмица можеше да го чуе од Мишета.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Од што толку бев разочаран.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тој, кутриот, откако ги преброја парите, откако пресмета во главата со очите превртени нагоре, толку беше очаен што изгледаше како смрзнат.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Еден ден, во излогот на една продавница здогледав вистинска мелница за чоколада, и толку бев опчинет што ја земав како појдовна точка.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Татко ни толку беше лут, ќе не испотепаше.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Заборавив дури и да ја затворам вратата од мојата соба толку бев повредена и понижена од реакцијата на Господин Бертран.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Сакав да го прашам дедо ми Баџак што се случува, како дошле тука и од каде дошле, ама не можев глас од себе да пуштам, толку бев вчудовиден од тоа што го гледам. од некаде се појави и моето куче Синга што јас и Мите летово го најдовме на улица и пред да одам на летување му го дадов на дедо Баџак да го чува во дворот, зашто онакво малечко, какво што беше, сигурно ќе умреше од глад.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ја зеде кутијата и кутрите двајца толку беа задоволни од ова што го сторија та збор не можеа да си речат од занеменост.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Не ми оставија време и да се почешам, што се вели. Толку беше набрзина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И после нѐ опколија единици на ОЗНА и толку беше нашето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Толку беше касањето, велат, веќе нѐ оставија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дури подоцна, околу масата во трпезаријата, на која Љубе го имаше, ми се чини, извадено целиот фрижидер, толку беше полна со јадења, сè се разјасни.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Никако да научите дека не треба да се лаже – рече, веќе смирена Тета.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)