Кон е заплашена со „огромната деструктивна моќ на јазикот на одбрамбените аналитичари и    контролори на оружје“ и со нивниот потполен отпор спрема „емоционалното промашување...    масовните убијци, осакатените тела и неискажливото човечко страдање“5 во коешто тој јазик    учествува.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Деструкциската уметност е опозициска во одбивањето на лингвистичките апстракции    коишто несвесно придонесуваат за одржувањето на деструктивната епистемологија на    западната култура, епистемологија коренито совршена во „одбрана на интелектуалецот“ низ    политиката и технологијата на изумирањето, за која толку вдахновено пишуваше Carlo Cohn.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)