Но ние, како и обично, се каравме, овој пат за     некоја поетеса што се самоубила и чија што поезија ја читаше ти.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Радиото беше претивко за да се     слуша, бришачите шушкаа од време на време како да се возевме, а прозорите беа     замаглени како да водевме љубов.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Седевме без да     зборуваме ниту да се допираме и се сеќавам дека помислив дека повеќе не сакам     да се расправам со тебе.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)