да (сврз.) - дарува (гл.)

Спремна да дарува и да биде дарувана со грст дозорна љубов.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се договорија да даруваат од овците на партизаните. Дедо Ѓорѓи требаше со некого да го потера стадото.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Момчето кувет да има, невестата да близни, свекорот да дарува, свекрвата да диринџи, сите да се биринџи.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Затоа треба да доаѓате постојано и да дарувате онолку колку што можете затоа што секогаш има други деца на кои им треба помош да пораснат, исто како на вас“, им се обрати на возрасните, посебно на оној што беше најдарежлив од сите нејзини деца, ама и нередовен понекој пат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кумот не е само за тоа да крсти, да венча, туку и да пречека, да угости, да дарува.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ЦОНКА: Така, ами како! Поимашлив.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- Да запалиш огин, да разгориш жар, добрини на сегде да даруваш - дар.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Кога даруваме, од срце да даруваме, кога нѐ даруваат, подароците драги, во срце да ги чуваме.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
И оваа рака не беше родена по цел ден да куцка на тастатура, туку со мал знак да испраќа на губилиште или да дарува живот, и потоа лежерно да ја подава, за бацирака.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)