Од сеништата бегам кон сеништата стасав  претворен во оној долап што беспрекин се врти  и чека да заросат води и браздата да вјаса  и скелетот на тркалото повторно да сее пее и 'рти.
               
             
           
            
            
              „Липа“
               од Матеја Матевски 
              (1980)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  На Грамос, ден преку ден, мора да подзаврне, да зароси.
               
             
           
            
            
              „Небеска Тимјановна“
               од Петре М. Андреевски 
              (1988)