да (сврз.) - набабри (гл.)

- Немаш пари, а од оваа мисла туѓата облека како да порасна, како во неа да набабре снага.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Имаше впечаток како сѐ околу него да набабрело и прокапало, дури сега можеше да ги види и да им се радува на покапаните капавици од својата стреа, што се цедеа во густи шурки и ја длабеа белината.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Почна да набабрува како папунец, и токму кога го ладев под чешмата, телефонот зазвони.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Да се чека зрното да набабри, да пушти белузлав секрет, и да омекне.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)