да (сврз.) - остине (гл.)

Сега веќе и сонцето како да поостина и буките почнаа да мрдаат. Да стануваат повесели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Извади во едно паниче сирење, па седна крај разгореното огниште, и не чекајќи ни малку да остинат, ги подбра компирите и не ги остави додека не се наполни до гуша.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)