да (сврз.) - пишува (гл.)

Те молам кажи ми од што проникнува мудроста во тебе, од каде ти се познати правилата на однесување, бидејќи ти не знаеш ниту да читаш, ниту да пишуваш, а сепак можеш, праведно да се поставиш, да расудуваш?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој впрочем во комисијата беше да шефува, а не да чита и да пишува.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јас се чудам. - Не се чуди, - ми вели тој. – Ако ние ги закопаме сабјите, каква причина ќе имаш ти да основаш Форум за човечки права и толку да пишуваат за тебе весниците по светот!
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Што учите? - праша мајка му. - Па... песнички... приказни... учиме да пишуваме бројки и сè што е потребно.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Со молив во рака и со книга нова, да учиш, да читаш да пишуваш слова...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Затоа и му одговара да пишува дека божем не постои една вистина, или дека вистината не е чиста, дека обидот за чист план се извлекувал, дека таквиот план, под чудни (чудни!) околности, се уривал.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кога успева, во постојаната креативна трка со своите музички и академски ангажмани, да пишува толку опуштено и духовито?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
На крајот почнала сама да пишува.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сака да пишува есеи. Филип најави дека ќе студира право.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Трендафил стана зависник од интернет... Татјана се уште го слуша Балашевиќ!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Нивната мала ќерка, која веќе научила многу добро да говори француски, не знае да чита ниту да пишува на македонски јазик.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И кога ја напушти земјата, продолжи да пишува од лево на десно, но сега на кирилската азбука.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
- Ти треба книги да пишуваш, ќе им помогнеш на луѓето да ја заборават маката, додека ги читаат, - му рече еднаш на велгоштанецот мајсторот Трајан.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Сакаш да зборуваш, сакаш да пееш, сакаш да пишуваш или сакаш да носиш шрафцигер зад увце?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Го прашав Земанек заедно да пишуваме; тој рече дека не сака; го замолив барем да ми прави друштво, оти имав намера цела ноќ да седам и да работам; рече дека не сака; по часовите позајмив една машина за пишување од еден пријател и се зафатив со работа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И потем во светлина раскошна, со музика семирска се спушти над мојата глава, ми ја позеде раката, го фрли мојот груб калем од железо и во раката калем од лач небесна ми стави; калемот сам почна да пишува со раката моја, и до првиот час по полноќта, кога првиот петел се гласи, писмото за господарот мој беше готово, и јас знаев која буква на кое нешто му одговара.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ме избрка и на вратата ми рече: „Рацете ќе ти ги искршам ако уште еднаш те фатам да пишуваш вакви глупости!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сепак, не е толку лошо: можам да пишувам, крепејќи се од време на време со чајот и погледот на амамот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Нејзиниот пријател, борбениот архитект, ѝ вели: - Треба да пишуваш долги писма! И тоа не само на еден!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Благодарејќи ним, во најново време се откажавме да си избереме едно од нашите наречја за наш општ литературен јазик, а наместо тоа зедовме да се учиме и да пишуваме на туѓите соседни јазици, најповеќе на бугарскиот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но тоа се прави не за да се лишат весниците од слободата да пишуваат, а затоа што на Балканскиот Полуостров им придаваат големо значење на сите статии што се однесуваат за балканските работи и мислат оти владата под влијание на печатот ќе ја измени својата политика.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Знаеш дека би можела да пишуваш дури и литературни критики.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Можам сега само да ти навестам дека миговиве во кои сега живеам почнуваат да пишуваат сосема ново поглавје од мојот живот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Започнав да ги запишувам соновите долго пред да почнам да пишувам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„Мојата намера е“, вели Burroughs, „да пишувам за времињата на летови во космосот“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А вечерта ако земам да пишувам на кандило, мајка ќе дојде да ми ја затегне светлината.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во манастирот барем можев да пишувам слободно, кога ќе сум слободен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Балзак бил борч, па морал да пишува.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
И се заколнав: во мавтањето нека ми одлетаат рацете од рамо, но стихови веќе нема да пишувам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
ЛУКОВ: (Строго.) Ништо. (Зема хартија и почнува да пишува писменце.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Да пишуваме критика? Да бидеме креативни?) Некогаш го имавме уметникот на тронот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Потоа почна да пишува со брзи неуредни чкрабаници: „Тие ќе ме стрелаат не ми е гајле тие ќе ми пукаат во тилот не ми е гајле долу големиот брат тие секогаш стрелаат во тилот не ми е гајле долу големиот брат...“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон воздивна и продолжи да пишува:
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Всушност, тој не беше навикнат да пишува на рака.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Одеднаш почна да пишува воспаничено, само делумно свесен за она што го прави.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
По некое време, Томаица скокна, зема парче хартија и почна да пишува.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Многу ми е болно, не можам да пишувам појке... Не ме заборавај. Ќе те љубам вечно, твоја Томаица“.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Имаше голема дарба, исто како што татко ѝ имаше дарба да прави чевли и да пои, а брат ѝ да пишува и црта.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Само покажа со раката да седне на удобната фотеља пред него, која исто беше тапацирана со црвен сомот и продолжи да пишува.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Секоја вечер кога уморен ќе се вратев дома, бев лут затоа што ми беше минал уште еден ден од мојот живот кој ми донесе само замор, бес и точно онолку пари колку што требаше за да работам и понатаму, ако таквата работа воопшто и може да се нарече работа: по азбучен ред да сортирам сметки, да ги дупчам и да ги прицврстувам во нова фасцикла, каде што трпеливо ќе ја поднесуваат судбината никогаш да не бидат платени; или да пишувам рекламни писма што безуспешно патуваат низ земјата и претставуваат само непотребно бреме за поштарите; понекогаш да пишувам сметки што некој можеби и ќе ги плати, дури и во готово.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Така го минував времето, ден за ден, речиси две недели – во канцеларијата на тој неинтелигентен човек, кој самиот себеси се сфаќаше сериозно, и, згора на сè, се сметаше за уметник зашто понекогаш – додека бев таму, тоа се случи само еднаш – го гледаа како стои крај масата за цртање, работи со моливи и хартии и црта некој расклапан предмет, полица за цвеќе или нов вид домашен шанк, некаква мака за новите генерации потрошувачи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И решава министерот, за чудо на сите, да го ангажира неформално стариот дипломат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имаше повеќе мигови кога сакав да го кажам својот дел на вистината за Арафат и Палестина, во чија епопеја бев фрагментарно замешан, но која силно ме означи во животот, во осознавањето на моќта и трагизмот на човековата судбина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Му дале дури на една од мансардите на Ке д`Орсе свое катче да продолжи да пишува, да анализира, да предвидува, се разбира за свој грош.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сакав да пишувам за Арафат и палестинското движење кога заврши мојата дипломатска мисија, за малку години потоа да престане да постои и земјата СФР Југославија која ја застапував во Палестина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во мојот случај таа е апостериорна! Можеби еден ден - Ве разбирам, ве разбирам, амбасадоре, ви посакувам убава мисија, но еден ден и да пишувате за Тунис. ***
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Така ибн Тајко немаше смелост да му признае дека не знае ни да чита, ни да пишува. (Бела пауза) Марин Крусиќ дојде пак кога заладуваше и кога честите бури на езерото го задржуваа дома синот на Тајкота.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Попот го зеде тефтерот и моливот од калуѓерот и почна да пишува: „Во лето од рождество не плоти господа и спаса нашега Исуса Христа 1563 прииде во веси сеи богомолец – черноризец, – (како се викаш, оче?) – го праша калуѓерот. – Отец Серафим – одговори овој, а попот продолжи да пишува: Отец Серафим собра милостину од...
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Кадијата се врати на своето место, зеде книга и орлово перо и почна да пишува:   До пресветлиот господар калиф, падишах султан Сулејман, законодавец – Истанбул.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Знаеш, реков, не знаејќи како да го кажам тоа што сакав да го кажам, знаеш, реков, оној што сака да пишува гледа што гледа околу себе, го има предвид и она што некои други го рекле за истата работа, ама сепак мора да се осами и само во своите мисли да гледа.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Мене и во други околности ми е тешко да пишувам на нова тема, а камо ли овде.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Нешка си го кладе тој збор во пазувата и немаше ништо толку силно да ја запре да не научи да пишува.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Бистер по природа, научи да пишува уште во своите четиринаесет петнаесет години и уште од осумнаесет дваесете почна да се меша со самите Турци аскери и нивните забити.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Овој и ваков Бино, со два класа гимназија, многу добро си ја бркаше даскалската работа: да ги научи децата да пишуваат, да читаат и псалат во црквата, но загрижен за својата материјална положба сосема малку работеше на националното подигнување на народот па и тоа што го правеше, го правеше во насока што му ја укажуваа егзархиските луѓе, т. е. кон Б'лгарштината.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Неда пак, кога виде дека Крсте навистина ја гледа и таа се заврте надесно, на спротивната страна од него, и продолжи да пишува во тетратката, целата затресена.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Слушај го даскалот шо ќе те учи, побрго да научиш да пишуваш, ако сакаш да везиш нови кошули.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
ВОСОК Да пишував за време на Тито Денес ќе бев привилегиран Ќе добиев восочна фигура во музеј
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Целта на оваа вежба е да ја развие техниката која веднаш ќе го привлече читателот кон следниот параграф и ќе предизвика во него желба да тргне понатаму, бидејќи го приврзавме неговото внимание кон овој параграф, токму поради неговата занимливост. Ако не се извежбаме да пишуваме вакви параграфи, кои му претходат на дејствието, не можеме никогаш да постигнеме вистински суспенс.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И според биографиите, никогаш не живеел дома: имал, значи, прекрасна Причина да пишува песни.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тој успева да му одолее на медискиот диктат и продолжува и натаму да пишува, речиси целосно, единствено раскази.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Последен научи да чита и да пишува меѓу првоодделенците.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Едо Бранов, во текот на седум години, имаше целосно престанато да пишува (освен по некој расказ одвреме-навреме) така што пишувањето, таа краста, веќе имаше почнато сѐ посилно да го чеша.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Како веќе да му се имаше вратено на својот занает, како веќе да пишуваше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во главата му се вртеа сè повеќе идеи кои го намамуваа да седне и пак да почне да пишува.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
И најчесто оваа потрага по идентитетот претставува индивидуален но не и колективен чин.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Само посакувам овие настани, наспроти сѐ, да претставуваат позитивна алка на една позитивна еволуција и да ви дадат нова смисла да продолжите да пишувате.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Сакав да ѝ напишам за мојата намера еден ден да пишувам токму на темата на жртвувањето, во план имав таков роман, тоа беше Балканскиот жртвен јарец, но остануваше едно прашање од романот Татковите книги кое таа често го поставуваше, а јас постојано се обидував да ѝ одговорам, во очекување на вистинска можност...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
БОЖО: Ако веќе се замислуваш како писател, научи да пишуваш.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Вие се обидувате да пишувате поезија.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
МИРА: Јас? (Матеј ги враќа слушалките. Мира продолжува да пишува. Пауза. Од зад грб на Матеј влегува Борис.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Нема да пишувам повеќе зашто многу ми се плаче кога мислам затоа низ што сме поминале...“
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Страхувам и да не го повикаат итно татко ми в болница, но исто така и од тоа да не рече мајка ми: - Ајде, побрзајте со вечерата, да ве легнам, зошто имам да пишувам текст за утре.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тогаш ми текна нешто. Можам да пробам да пишувам на неговиот компјутер.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Зедов едно пенкалце и почнав да пишувам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Нацртав и едно торнадо, па седнав пак да пишувам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
— Значи, нема да пишуваш против Југославија, му велам, уште го враќам на главното.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој ќе рече: ќе напишам, јас ќе му речам: нема да пишуваш. ,Нападот е основен вид борба кој се изведува со цел да се уништи непријателот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)