да (сврз.) - покрие (гл.)

— Море, бре, ефендилер, шо не покрил господ — човек не може да покрие. Шо да ви кажа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Небото е распарано. Од него во голем водопад се спушта магла и сака да покрие сѐ; секоја тајна, и најмала, да остане тоа што е.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Имаше и еден качкет, изгмечен како питулица, не од ние купечките во На- Ма туку од Панче шапкарот од преку мост, па тој не зафаќаше ни случајна празнина во раницата, а можеше да покрие гола глава на планински дожд.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Не смееш ни глава, ни раце да покриеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)