да (сврз.) - попричека (гл.)

Тој ги остава четките од двете страни на сандакот, ја вади од фиочето кутијата со разредена течност и дури тогаш ме погледнува.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Сакав да те прашам кога ќе го изнесеш шпоретот во тремот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Вели: „Каква е таа идеја, што не може да попричека додека ги сечам прачките?“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Додавката или прекарот комитата што дотогаш ги носеше Раде, се запусти или поточно исчезна уште кога ја нагрна војничката блуза во една бугарска рота,** а на додавката ич сѐ уште мораше да попричека.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се разбира, не му признав дека само проверував човекон од дворот дали е тој лично или во неговата лика се крие некој друг.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Можеа да попричекаат твоите страшни идеи!“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Ќе мора да попричекаат. - А што празнуваш денес? - го прашувам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)