да (сврз.) - попушти (гл.)

Следните денови притисокот врз Рада почна да попушта.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Никако зимава да попушти! Еве, веќе е средина на март, а снегот во купишта уште си стои во дворот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Одеднаш цврстата прегратка почна да попушта.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Дури и да завлезеа понекогаш во некоја расправија што би можела да се претвори во кавга, почитта што Бојан ја чувствуваше кон возраста на Кирил, го задржуваше од натамошни расправии, го присилуваше да се согласи со него, да попушти.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Од никаде да олабави, да попушти.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Добро е што не попуштив... И никогаш нема да попуштам...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ја слушнав и караницата меѓу вас во оние денови кога ја натеравте тоа да го чини; таа ти се спротивставуваше, плачеше, паѓаше во несвест, но твојот бес и закана ја тераше да попушти.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Во Федерацијата првин беа резервирани кон странските новинари, но, на крајот мораа да попуштат.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Работниците не попуштија, режимот реши да попушти, ама привремено, додека ги залаже работниците, и реши да ги прими сосе козите, се разбира плашејќи се и од гладот кој веќе царуваше во градот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Некаде кон априлија слезе господ и снегот почна да попушта, да олабавува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)