да (сврз.) - постои (гл.)

Подружницата престанува ако надлежниот орган на трговското друштво што ја организирал донесе одлука за престанување на подружницата или ако трговското друштво престане да постои.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Подружницата нема својство на правно лице.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Од работењето на подружницата, права и обврски стекнува трговското друштво.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Како да постоеше голем центар што ја планира среќата на секого и на сите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Времето пак тргна. Просторот почна да се отвара и да постои како кога во пролет се отвара цвет.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Времето престана да постои, а со престанувањето на времето престанува сè.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ако престане ова, ќе престане да постои и моето место и улога на Балканот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Формата е неминовна, ама според Д. Дуковски, може сама за себе да стане цел, да постои како вредност, само ако се дигне на степен на содржина.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сите филмови на Макавеев имаат контекст.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сакам да ги читам бидејќи можам да го слушам гласот на Харви во мојата глава, но сепак изгледа како да постои непишан закон за неговото ривалство со Арт Спигелман.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Но јас спремив одмазда; тој ќе мора да работи на сликичките за мастики со Симпсонови за Топс. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И сега Бајракот напред, по него Јован, a по Јована Петко.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Набрзина ги нафрла работите во торбата и ја остави до вреќата со солта и тенеќијата со газијата и му рече на Бабовчето да постојат тука додека да го продаде сирењето, да земе пари, да му ги плати.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Всушност“, вели Лефевр, „како би можеле да постојат урбани митови во вистинска смисла на зборот, пред големото пресвртување што го наведува сето општество да се стави на страната на урбаната стварност намалувајќи ги специфичните тежини на земјоделството, селскиот живот, проблемите на селаните?
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
За да постои љубовта неопходно е постоење на хемија. Потоа е потребна и физика, а за праење деца љубовта преминуе у биологија.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Зарем може да постои таква убавина, таква чедност...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Го измисливме небото за да постои и нешто недостижно а за смртта не измисливме ништо поудобно од белиот камен.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Добро, тоа јавно никој не го кажуваше но веројатно многумина мислеа дека без нас праведноста немаше да постои!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А јас, лековерниот, и тоа на политички собир, презентирав цела една теоретска расправа за тоа дека праведноста не ја измисливме ние.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И потем си реков: „Никаква. Но тоа не значи дека не треба да постои“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Да постоеше, досега стопати би ја обрале.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
-Како може да постојат луѓето кои непрекинато чинат зло на Земјава?
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Како да сакаш секогаш да постои и друга приказна. Како сѐ да може да се случи.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Зигмунд предложи да појдеме до Палацо Дукале, или во црквата Сан Лазаро или во музејот Кверини-Стампалија.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Има луѓе кои ги доживуваат другите како нестварни.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Смислата на нејзиното постоење беше да постои за татко ѝ , дури и самото пловење со гондолата за неа имаше значење само ако можеше нему да му го раскаже.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Постојат луѓе чие Јас некогаш одамна почувствувало дека нема право да постои, па сега се распаѓа соочено со реалноста, и многу нешта ги доживува обездушени.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
134. Во историјата не е познато да постоела и посебна словенечка држава под какво и да е име.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но, за да се скроти неговата страотна дивост морало да постои поголема сила и од него што ќе го натера во јарем и ќе се движи по новата бразда.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Повторно беше збунета, помисли: „Како е можно да постојат два толку идентични гласови, освен ако, ако овие две личности не се...“
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И во тој сон го носеше со себе проклетството за некој баран излез, за некој отвор, што мораше да постои во тоа небо, меѓу тие дрвја.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
IX. Беше една друга врата во внатрешниот ѕид од собичката, кон која водеше еден широк премин, и за која, ако се погледне подобро, и како да постоеше таа собичка; една врата, на која ѝ беше подредено всушност сѐ во живеалиштето, и Змејко полека се доближи до неа и ја отвори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Остануваше да постои само неговиот мирен, сеопфатен поглед.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Продолжуваше да се искачува, а во исто време некако да тоне во сета таа глува штамовина околу себе, веќе не ни очекувајќи некое полесно пречекорување, веќе заборавајќи на тоа дека некогаш можело да постои и поинакво чекорење, од сето ова запретувањето до половината на снегот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа било сѐ, што можело сѐ уште да продолжи да постои од неа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа е сѐ што останало од некогаш големото царство.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но каде да го лоцираме овој концепт? Не, според Сосир, во пишаното.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Затоа што кога еден збор или подолг лингвистички низ (string) - што можеме да го наречеме текст - е напишан, тој продолжува да постои независно од неговото изрекување.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но Леонардо да Винчи, uomo univerzale од почетокот на Новиот век, тешко може да биде обвинет за површност и леснотија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Едвај да постои уметник од тоа време чиешто влијание денес би било повеќе пресудно; во таа смисла - во смислата на една неисцрплива величина - можно е да се спореди само со Шекспир.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
(Ibid.,стр. 15): „Бидејќи поимот за јако не би можел да се конципира, освен во спротивставување со слабо, тогаш зборот кој кажува „јако“ содржи, едновремено, сеќавање на „слабо“, благодарение на што поимот токму почнува да постои.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ако било што што можеме да знаеме е согледано како премин од нешто друго, секое искуствено сознание мора да има две страни; така, или секоја именка мора да има двојно значење, или пак, за секое значење мора да постојат две именки”. **
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Така, не им остануваше друго, но беспомошно да гледаат во празнината на единственото за нив, есенцијално прашање: Како може да постои практична обука без алатка?
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
А кога сеќавањето откажало и кога записите се фалсификувани - кога сето тоа се случило, тврдењето на Партијата дека ги подобрила условите за човековиот живот мора да бидат прифатени, затоа што не постоеше повеќе и никогаш повторно не ќе може да постои каков било стандард со кој тоа ќе може да биде проверено.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На такво место опасноста од постоење на некој скриен микрофон е многу мала; па дури и да постои, тој ќе ги фати само звуците.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но одбиваше да верува дека постои, или дека може да постои разгранета, организирана опозиција.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Немаше да постои никаков проблем дури и да беше обратно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон не можеше дури да се сети ни кога почна да постои и самата Партија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Разумот му велеше дека мора да постојат исклучоци, но срцето не веруваше во тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Верувањето дека ништо не постои надвор од твојот сопствен ум - мора да постои некаков начин за да се докаже дека тоа е погрешно ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Зошто, кога би било променето во која било форма погодна за дадениот момент, тогаш таа нова верзија е минатото и никакво поинакво минато не можело никогаш да постои.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но по „ Ѕвоната на Стариот Бејли“, мора да постоела уште една строфа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Веројатно би било поточно да се каже дека станувајќи постојана, војната престана да постои.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Речиси не можеше да постои историја без оружје, како што не можеше да постои оружје без историја.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Само тогаш, според Кабалата, може да постои надежта за реинкарнација, да се пресоздаде животот низ проигрувањето на 22-те букви, но тогаш може да се создаде и Минотаур кој се наоѓа во дното на лавиринтот на зборовите...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се разбира, не постои и не би можел да постои! прифати Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И обајцата беа обземени од возбудата дека во нивните библиотеки се кријат книги за кои тие никогаш не знаеле дека можеле да постојат на Балканот, а им биле насушно неопходни.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
За да може да постои како заокружен и завршен свет на човечките егзистенции Чинго ни го доближува со средствата на јазикот, избирајќи во него нивои кои најсугестивно и највпечатливо ќе го остварат тој вид на вистинитоста.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Дарвиш ја продолжи мислата: - Но нашите легенди не можеа да постојат вон реалноста.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Каков кошмар се најавуваше, а во кој никој не веруваше, посебно идните амбасадори, последниот ешалон на земјата која на крајот на нивните мандати повеќе нема да постои!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За разлика од Катон, Сципион, сметаше дека Картагина треба да продолжи да постои! Картагина му се противеше на Рим. Голијат против Давид!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имаше повеќе мигови кога сакав да го кажам својот дел на вистината за Арафат и Палестина, во чија епопеја бев фрагментарно замешан, но која силно ме означи во животот, во осознавањето на моќта и трагизмот на човековата судбина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Лук и вода - прифати Сојузниот, нека функционира нашето самоуправување со пазарно стопанство, без капиталистичките односи, па веднаш ќе му се види крајот. Зарем не?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Требаше да постои голем повод за средба со него.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се чувствував виновен поради мојата немоќ да повлијаам преку малата земја која ја претставував, земјата од која потекнував имаше слична судбина на палестинската, во однос на распарченоста во повеќе земји.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ама сепак подобра земја на овие простори на Балканот не може да постои. Треба да се бориме за да се спаси!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се разделија! Не беа заедно но се почитуваа. Судбината сакаше да се вратат обајцата во Рамалах, во родната Палестина и тука да ги закопа смртта!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сакав да пишувам за Арафат и палестинското движење кога заврши мојата дипломатска мисија, за малку години потоа да престане да постои и земјата СФР Југославија која ја застапував во Палестина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се борев со постајаното чувство дека станувам амбасадор на земјата што нема да постои!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Му раскажував за балканската легенда на вградената мајка во темелите на големите градби, како дел од саможртвениот синдром...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше природно да постои со нив природна, судбинска солидарност. Но тоа не беше случај.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бев амбасадор на Палестина во Тунис, на државата која не постоеше, акредитиран од земјата која малку време по крајот на мојот мандат нема да постои!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но сега луѓето се изменија: кога ги нема нивните кучиња - и тоа не мора да постои.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Му кажуваше дека го открил излезниот пат од Беломорскиот канал. Морало да постои тој пат!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Го следев имагинарниот пат на јагулите. Излез мораше некаде да постои!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И ќе си имаат различни судбини, толку различни, за да не може да поверува никој дека можеле да постојат такви судбини.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но, таа не е само мала, таа е нула, па и бетер од нула, бидејќи да постоеше и најмала шанса мајмунот да успее, тоа ќе значеше дека ХАМЛЕТ е само уште една веројатност помеѓу милијарда други, што е будалштина.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
За Ботеро, сѐ „има место да постои“, фалшивата затвореност треба да се предаде, да се отвори; потребно е таа да се покори и да ја презеде формата затоа што, како што велеше Монтењ, ние немаме „никаква врска со битието“ и, значи, можеме да го насликаме само „пасажот“.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ние сме свикнале да го гледаме просторот поаѓајќи од нас самите, од нашиот внатрешен свет, од нашата невистинита длабочина; ние сокриваме, ние маскираме, ние лажеме затоа што сакаме да ги притаиме нашите чувства, сокривајќи се во аголот на итрата непристапност; сето она што е прифатено да се нарекува психологија, сето она што „нема место да постои“ во социјалниот свет, околу што се кодира и се формира нашето „јас“.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Душата на животните е тесно поврзана со нивната физичка природа; таа е сврзана со материјата и не може самостојно да постои и делува; постои само додека постои животното, зашто тоа не е духовно битие како човекот; таа не може да господари со своето тело како душата на човекот; тие не се разумни суштества и не можат да мислат; тоа својство му е дадено само на човекот; тие имаат само сетилни нагони и инстинкти; а човекот, како мисловна природа, е свесен за себе си, мисли за вечноста, за бога, за својот живот, за своите постапки, и на тој начин го обновува своето постоење; има психички живот, а животните си остануваат онакви какви што се создадени - неразумни битија; движењата им се условени од надворешни и внатрешни влијанија и нагони кои произлегуваат од физичката потреба да се одржат себе си и своето потомство; немајќи разум, немаат ни апстрактни појмови: за добро, за лошо, за вистина, за убавина.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
– Место да изнесеш прифатливи објаснувања за случувањата во месарницата; потоа за твоето пријателство со оној албанофоб Милошевски; за смртта на Самоников и посетите кај Зрновски кој континуирано врбува истомисленици за своите деструктивни дејствија, ти постојано инсисираш на некои чудни дури и неразумни доживувања.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
За да постои барем малку вистина во ова што го застапуваш потребни е да се сомневаш во пријателите и пријателките, во познатите и непознатите, во државните служби, во твоите комшии – Иследникот се подаде преку бирото кон мене.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не престанав да сликам. Секоја слика мора да постои во главата пред да се стави на платно и секогаш нешто се губи кога е преобразена во слика. Повеќе сакам да ги видам моите слики без таа кал.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Она што сакам да го кажам е дека уметноста може да биде лоша, добра или индиферентна; но без оглед употребената придавка, треба да ја нарекуваме уметност: лошата уметност сѐ уште е уметност како што лошата емоција, сѐ уште е емоција.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Снопчиња сино полско цвеќе (им го заборавив името), прилично наконтени за своето потекло, ги дошминкуваат приодите до главните „ѕвезди“: бледите божури, кои ги нарекуваат „полски“, старомодните рози, вечерните јаглики...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Слугите биле префрлени во „дел заслуги“ во сутеренот, веднаш до кујната и визбата, што е уште еден важен прекин со дотогашната традиција во Англија ( а која ние сега ја прифаќаме како да постоела отсекогаш – во типично англиските крими-приказни, слугите се „долу“ и тука озборуваат, а горе, во холот, батлерот во бели ракавици ги најавува гостите аристократи).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Значи песната Рајна Бурева барем за една вечер престанала да постои.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Потоа нареди на десниот глужд на Ирис да се постави камера свртена нагоре, кон нејзиното меѓуножје, со образложение дека мора да постои врска меѓу срамните влакна на Ирис и влакната од брадата на мажот ѝ.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
13 „Целосно надгледување“ (или совршена граница) не може да постои поради многу причини: логистички и економски ограничувања; сложеност на системот и взаемна зависност; интерпретативната и контекстуалната природа на многу човечки ситуации; и ранливоста којашто произлегува од можноста да се компромитираат граничните работници. 12 Gary T. Marx, „Some Conceptual Issues in the Study of Borders and Surveillance,“ in Global Surveillance and Policing: Borders, Security, Identity, ed. Elia Zureik and Mark. B. Salter (Cullompton: Willan, 2005), 15-16. 13 bid., p. 20. 20
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Неговата активност подоцна била префрлена на Централната разузнавачка служба (ЦИА).
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
ОСС престанал да постои од 20 септември 1945 година.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Како може да постои таква душа тесна .
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Создадовме свет за нашите души и ништо не е случајно, се пронајдовме за да можеме заедно да живееме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Интерферираат вкусовите на страста, се храниме со чувства, растеме со животот, се грижи ме, се почитува ме, зошто само така можеме да постоиме заедно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сѐ уште ќе мора да постојат и индустриски направи.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ние ги оправдуваме нашите постапки, се одделуваме себеси од останатото и велиме дека можеме да постоиме самостојно.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
„Обериутите” подоцна настапувале уште неколку пати, но по жестокиот напад врз нив во листот „Смена” групата престанува да постои, па така не ни излегува планираниот алманах „Архимедовата када” („Ванна Архимеда”).
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Никогаш не помислив: ова е добро – ова е зло, ова е вистина – а ова лага. Никогаш не реков: ова е вечно – ова исчезнува, ова ќе – а ова нема да постои.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
На деветтата страница новинарот Д. Томовски напишал текст со наслов: „На петти февруари сонцето сепак ќе свети“, а подолу, со поситни букви стои: „Некои индиски и малајски религиозни секти прорекоа дека ноќта меѓу 4 и 5 февруари нашата планета ќе престане да постои“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Надвор врне снег, зима е како никогаш дотогаш, народот е исплашен од вестите за крајот на светот, а во топлата кафеана “Балкан” Филип Филиповски потонува, крај чаша црно вино, во длабоки размисли: мисли на своите книги и на страшниот сон.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На 17 октомври истата година, престана да свети сонцето за Филип Филиповски.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Јас би сакал да постои некако спреј, или лек, кој би можел да ги оживи сите драги луѓе, а мене би ме заштитил од умирање, - реков.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Петнаесет години по- доцна, со измената и дополнување на ЗРО (2005) од август 2008 година, целата глава од Законот што се однесуваше на „работничката книшка“ беше изоставена (чл. 22, ЗИДЗРО/авг.08) – па оваа јавна исправа, која содржеше општи податоци за работникот, за неговата стручна подготовка, за вработувањата и др. – а којашто, во праксата, служеше 14 за докажување на факти при остварување на некои права – престана да се издава и да постои.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Правото на годишен одмор до 26 работни дена продолжи да постои, но само ако биде предвидено со колективен договор или индивидуален договор за вработување (чл. 13, ЗИДЗРО/авг.08). в) според ЗРО (1993) породилното отсуство обично траеше девет месеци, а една година во случај да се роди повеќе од едно дете – пр. близнаци, тројка итн. (чл. 58, ЗРО/93).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Претходно, овие работи беа под надлежност на Агенцијата за приватизација, која со измените на овој закон од 2003 и 2004 година, престана да постои на 31 март 2005 година.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Исто така, престана да постои и одредбата која предвидуваше дека работодавецот е должен потребата од приправник да ја пријави на организацијата надлежна за работите на вработувањето, заради јавно огласување (чл. 6, ЗРО/90).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)