да (сврз.) - потемнува (гл.)

И кога оваа вест се пронесе по улицата со шепотење, славата на Фигаро почна да потемнува.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Потоа почна да потемнува. Над неговата модрина изгреа првата ѕвезда и уште пред да се слее планината со небото, овчарите ги потераа овците.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Само да подзинувам и да потемнувам во лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)