да (сврз.) - простува (гл.)

Дента кога се роди Димитар и јас го ставив својот потпис во матично.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Оној, на прагот , се прашуваше, зошто Неговиот двојник што оостана во огледалото Се насмевна, и тоа со насмевка како да простува; Но и со молк што го исмејува заминувањето Сметајќи го за предавство или за грев?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Некој знае да простува. Некој не сака.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)