да (сврз.) - прочита (гл.)

Веднаш под телекранот и во таква позиција што секој што посматраше од другата страна на инструментот можеше да прочита што пишува, тој начкрта една адреса, ја скина страницата од нотесот и му ја подаде на Винстон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На сметка на овие недостатоци, сепак балконот нудеше и повеќе од една бенефиција: Како прво: бев сосема уверена дека, ако се одлучам од горе да прочитам некоја песна, ниеден професор по филозофија нема да ме уверува дека сум Сергеј Есенин а тој Исидора, во обид да ме запроси за неполна минута, во малечко гратче, на единствен натпревар за млади поети, со државни спонзорства кои по рекламата необично исчезнуваа.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Ако бидам онака природна, ќе може од прва да прочита колку часови од ноќта сум била будна во темнина, според круговите под очите.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Логотетот сѐ така еднакво се смееше, и веќе стануваше непријатно; тоа го почуствува и Филозофот и продолжи: „Оче Стефане; ако секој ден чиниш чтение, од утро до мрак, и така правиш шеесет години, колку чекори книги од твојата библиотека можеш да прочиташ? Не повеќе од еден до два чекора.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Можно ли е, заради таа своја проклета Партија, да не ми дозволи да прочитам една љубовна песна, во која само ќе ја опишам косата на љубената, под сјајна месечина?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Филозофот се заинтересирал за она што било запишано на штичката и го замолил Кападокиецот да прочита; тој пак, целосно ослепен од болеста, со прстот одел од знак до знак и раскажал неверојатна повест за некаков бог што слегол од небото на лицето од земјата и сотворил сѐ што постои.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
За тоа време ибн Тајко одеше редовно кај струшкиот поп, и секојпат кога ќе му донесеше младо пастрмче за мезе, го тераше да прочитаат по нешто од Молитвеникот, и така научуваше од него по една нова буква.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Оние што имале можност да прочитаат, сигурно чуваат податоци што ја откриваат улогата на театарските критичари, ајде да не одиме далеку, да речеме во Америка.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Еколозите од Гостивар ни ги опишаа убавините на Маврово“, рече Војче, подготвен да прочита.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Соопштението во училиштето си е така. Ако не веруваш, ајде да појдеме до таму и да прочиташ!“ се тревожеше Нина.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Светлоста на кандилото од ѕидот ни со најмал зрак не му го допрела лицето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Малодушникот не можел да му ги види очите на внукот и не можел да прочита во нив милост. Малоумнички во лежењето се потргал кон ѕидот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој во оваа земја, со која Франција има дипломатски односи уште од 1912 г., и во која француските амбасадори ретко остануваа повеќе од две години, се случи да остане цели пет години и тоа во најдраматичните години од поновата историја на оваа земја, за што можевте да прочитате и самата во бројот на неделникот Телерама, што бевте љубезна да ми го испратите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Погледна во отворениот мозок на Х сакајќи да прочита некоја од неговите мисли. А мисли воопшто немаше.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Јас не можам да прочитам, во плимата од твоите мисли со широк опсег на творечка фантазија...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Невропсихијатарот бегло погледна во картонот, без да прочита, и рутински продолжи со својот дијагностички распит: – Кој ден сме денес?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ја гледам во очите но не можам од нив да прочитам возбудена ли е, радносна ли е, тажна ли е.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Се обидува да прочита некои дамни врежани букви, обрастени со зелена мов и нечитливи.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Тато, помогни ми да прочитаме! - ме моли девојчето. Застанувам крај неа.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)