да (сврз.) - расипе (гл.)

Во затворот е секогаш така: нешто правиш, нешто мораш да расипеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Секогаш мора да расипеш нешто, - си помислив, ловејќи го со лажичето парчето одвратен кајмак што се беше нафатил на површината од шолјата со млеко.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ако е речено, колку да се басам, не можа ни да направа ни да расипа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)