да (сврз.) - спомне (гл.)

Суштеството без очи на другата маса го проголта, фанатично, страсно, со жестока желба да му влезе во трагата, да го пријави и да го испари секој што би се осмелил и да спомне дека минатата недела следувањето изнесувало триесет грама.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Или е тоа еден град кој се содржи самиот себе, или еден човек кој се содржи самиот себе? (Да спомнеме патем дека илузијата која се среќава во Качување и слегување и Перпетуум-мобиле не е измислена од Ешер, туку од Роџер Пенроуз, британски математичар, во 1958.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Одамна не сум возела велосипед, не сум во многу добра кондиција, но ќе се обидам. (Порано инсистираше да спомне дека „некое утре“, низ паркот ќе ги шетаме нашите деца, а сега ниту спомнува, ниту помислува).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Да не заборавам да спомнам дека воспоставениот ред е негов израз. На Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Го употреби вчера, како коментар на оној мој предлог, мајка ми да ја погребеме ние двајцата со две-три момчиња што ќе ни помогнат да ја качиме на ридон.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Глупоста има безброј имиња, си шепотев а луѓето од многу причини не се спремни да спомнат ниту едно од тие имиња“, и продолжував да се смеам!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се смееше и Зрновски. Се смееше и кришум разговараше со Јана.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Стариот писател се смееше и веројатно не ја беше слушнал мојата претпоставка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дури и ме охрабри да спомнам дека смртта на нашиот поет се поврзува со една негова голема љубов.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Би сакале уште да спомнеме дека не ја сметаме оваа студија за завршена целина која нема потреба од евентуални подобрувања.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
- Како нешто да спомна, а јас не слушнав - вели Борко. - Не знам. Ништо не спомнав.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И уште нешто да спомнам. Без посебна нагласка.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не би можел сега да објаснувам која беше причината што токму во тој дел од разговоров решив да спомнам дека посредно и јас имам учествувано во жалниот настан со Раде.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Чувствувам потреба и јас да спомнам кој бев и која беше мојата вина за да ме испратат дури овде, како што обично велат: неколку катови под земјата?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Сакаше уште некоја држава да спомне, ама се поткаса и почна да витка тутун.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)